يعنى چون زيد حاجت و- خواسته خود را از ازدواج با زينب انجام داد، پس طلاقش داد و عدّه‌اش منقضى شد و در دلش ميلى بآن نبود و وحشتى هم از فراق و جدايى با او را نداشت.

پس بحقيقت كه معناى قضاء فراغت از چيز است بتمامه‌( زَوَّجْناكَها) يعنى ما اذن داديم در تزويج آن و فقط ما اين كار را براى توسعه دادن بمؤمنين كرديم تا برايشان گناهى نباشد در اينكه همسران پسر خوانده‌هاى خود را كه بفرزندى خود برگزيده‌اند تزويج كنند وقتى پسر خوانده حاجت خود را از آنها برطرف كرد و آنها را رها ساختند، پس خداوند سبحان بيان نمود كه مقصود در اين اينست كه پسر خوانده در حكم پسر صلبى و رضاعى نيست كه همسر گرفتن‌شان حرام باشد بر پدر وقتى او را طلاق داد.

(وَ كانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا) يعنى امر خدا شدنى است البتّه.

و در حديث آمده كه زينب افتخار بر ساير زنان پيامبر 6 مى‌كرد و ميگفت خدا مرا به پيامبر تزويج كرد ولى شما را اوليائتان تزويج كرد.

و ثابت از انس بن مالك روايت كرده كه گفت هنگامى كه عدّه زينب سر آمد پيامبر 6 بزيد فرمود برو زينب را بگو كه آماده باشد براى پيامبر" ص" زيد گفت، پس بخانه زينب رفتم و گفتم اى زينب مژده بده كه رسول خدا" ص" تو را ياد نمود و قرآن نازل شده و رسول خدا 6 بدون اجازه وارد بر زينب شد و با او آميزش كرد براى قول خدا( زَوَّجْناكَها).

و در روايت ديگر، زيد گويد، پس رفتم ديدم زينب مشغول خمير كردنست‌