ترجمه:

36- براى هيچ مرد مؤمن و زن مؤمنه‌اى صحيح نيست كه چون خدا و رسولش كارى را حكم كند براى ايشان اختيارى در كار خويش باشد و هر كه خدا و فرستاده وى را نافرمانى كند، پس بى‌ترديد گمراه شده گمراه شدنى آشكار.

37- (اى پيامبر بخاطر بياور) كه چون بآنكس (زيد بن حارثه) كه خدا بر او (به اسلام) انعام كرده است و تو نيز (به آزاد كردن) بر او انعام كردى گفتى همسرت (زينب) را براى خويش نگهدار (او را طلاق مده) و از خدا بترس و نيز (ياد كن) آنچه را كه خدا آشكار كننده آنست در نهاد خويش پنهان ميداشتى و نيز (ياد كن كه) حيا ميكردى و حال آنكه خدا سزاوارتر است كه از او حيا كنى، پس آن هنگام كه زيد حاجت خود را از او گرفت او را بتو بزنى داديم تا براى مؤمنان در ازدواج زنان پسر خواندگانشان وقتى كه پسر خواندگان از زنان خويش حاجت خود را بردارند (و طلاق گويند) گناهى نباشد و فرمان خدا شد نيست.

38- در آنچه خدا براى پيغمبر حكم كرده بر او هيچ گناهى نيست (كه تزويج با زن پسر خوانده كند) مانند سنّت خدا در باره آنان كه (پيغمبرانى كه) پيش از محمد 6 در گذشته‌اند و كار خدا قضايى است واقع شدنى.

39- (پيغمبران گذشته) آنانند كه پيامهاى خدا را ميرسانيدند و از او ميترسيدند و از هيچ كس جز خدا نميترسيدند و محاسب (اعمال بندگان)، خدا بس است.

40- محمد 6 پدر هيچ يك از مردان شما نيست و لكن او فرستاده‌