خواهند خداوند او را بسوى كعبه متوجه كرد و علت اين امر اين بود كه يهود پيغمبر اسلام صلى اللَّه عليه و اله و سلّم را سرزنش ميكردند و مى‌گفتند تو تابع ما هستى و بسوى قبله ما نماز ميگزارى از اين سرزنشها رسول اكرم صلى اللَّه عليه و اله سخت غمگين و ناراحت گرديد و در دل شب از خانه بيرون آمد و بآفاق چشم دوخته منتظر فرمان الهى در اين زمينه گرديد و چون آن شب سپرى شد و روز فرا رسيد در هنگام ظهر در مسجد بنى سالم در حالى كه دو ركعت از نماز ظهر خوانده بود جبرئيل نازل گرديد و بازوهاى آن حضرت را گرفت و او را از جانب بيت المقدّس بسوى «كعبه» برگردانيد و اين آيه را آورد:(قَدْ نَرى‌ تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّماءِ فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضاها فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ‌)[1] يعنى ما توجه تو را بر آسمان بانتظار وحى ميديديم و البته تو را بقبله‌اى كه بآن خشنود باشى متوجه مى‌كنيم پس روى كن بطرف مسجد الحرام». از آن پس آن حضرت دو ركعت ديگر از نماز ظهر را بطرف «كعبه» خواند در اين حال يهود و جمعى از نادانان گفتند( ما وَلَّاهُمْ عَنْ قِبْلَتِهِمُ الَّتِي كانُوا عَلَيْها). يعنى چه چيز موجب گرديد كه مسلمانان از قبله سابق خود رو برگردانند؟

اين هم امتحانى بود

زجّاج ميگويد: از اين نظر آن حضرت مأمور بود مدّتى نماز را بطرف بيت المقدّس بخواند كه اعراب عادت كرده بودند در انجام اعمال حج بطرف كعبه توجه كنند و خداوند خواست آنها را بر خلاف آنچه عادت كرده و انس گرفته بودند وادار كند تا به اين وسيله آزمايشى بعمل بيايد و پيروان واقعى اسلام معلوم گردد.

(يَهْدِي مَنْ يَشاءُ إِلى‌ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ ...)- منظور از صراط مستقيم «دين» است يعنى خداوند هر كه را بخواهد بدين اسلام ارشاد ميكند و علّت اينكه دين را «صراط مستقيم» ناميد اين است كه همانطور راه اشخاص را بمقصد ميرساند، دين اسلام نيز راهى است كه رهروان خود را ببهشت ميرساند. بعضى «صراط مستقيم» را به راه بهشت تفسير نموده‌اند.

[1] آيه 144 سوره بقره