داشتند بسوى بيت المقدس متوجه بودند مسلمانان مأمور گرديدند كه بسوى كعبه توجه كنند تا نسبت بيهود امتياز داشته باشند.

(قُلْ لِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَ الْمَغْرِبُ ..). اين جمله فرمانى است از طرف خداوند برسول اكرم صلى اللَّه عليه و اله كه او بكسانى كه از انصراف مسلمانان از بيت المقدس به «كعبه» انتقاد ميكردند و ايراد مى‌گرفتند بگويد كه مشرق و مغرب‌[1] هر دو ملك خداست و در آنها بهر طور كه مصلحت و حكمت او اقتضا كند تصرف ميكند.

خداوند بوسيله اين گفتار، قول كسانى را كه گمان ميكردند «بيت المقدس» از «كعبه» با شرافت‌تر است و بهتر آنست كه آن هميشه «قبله» باشد بعلت اينكه آنجا وطن پيغمبران بوده است و خداوند آن را شرافت و عظمت مخصوص بخشيده است در اين صورت دليلى نيست كه از آن روى برگردانند. باطل و مردود ساخت كه همه مكانها ملك خداست هر يك از آنها را در هر زمانى كه بخواهد طبق مصلحت و حكمت شرافت و عظمت مى‌بخشد.

انتقال قبله در چه تاريخى صورت گرفت؟

ابن عباس ميگويد «مسلمانان» نماز خود را از هنگامى كه پيغمبر اكرم صلى اللَّه عليه و اله وارد شهر مدينه گرديد تا هفده ماه بسوى بيت المقدس مى‌خواند و براء بن عازب ميگويد مدت شانزده يا هفده ماه همراه پيغمبر بطرف بيت المقدس نماز خواندم و پس از آن ما مسلمانان بامر الهى بسوى «كعبه» منصرف گرديديم.

مؤلف: «اين مطلب را مسلم هم در صحيح خود بهمين ترتيب روايت كرده است».

انس بن مالك ميگويد: تحويل قبله بسوى كعبه بعد از نه ماه يا ده ماه پس از ورود پيغمبر اسلام صلى اللَّه عليه و اله بمدينه صورت گرفت «معاذ بن جبل مى‌گويد» اين جريان پس از سيزده ماه از ورود آن حضرت بمدينه بوقوع پيوست».

على بن ابراهيم بسند خود از حضرت صادق 7 نقل مى‌كند: «پس از اينكه پيغمبر اكرم صلى اللَّه عليه و اله سيزده سال در مكّه و هفت ماه در مدينه بسوى بيت المقدس نماز

[1] بيت المقدّس در مشرق مدينه و در مغرب آن واقع بود.