تمام اعمال شما آگاهست از او بترسيد كه شما را در برابر اعمالتان مجازات خواهد نمود

. [سوره البقرة (2): آيه 141]

(تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ لَها ما كَسَبَتْ وَ لَكُمْ ما كَسَبْتُمْ وَ لا تُسْئَلُونَ عَمَّا كانُوا يَعْمَلُونَ (141))

[ترجمه‌]

اينها كه تذكر داده شدند جماعتى بودند كه گذشتند آنچه انجام دادند نتيجه آن بآنها بازميگردد و نتيجه اعمال شما نيز بشما برميگردد شما نسبت باعمال آنها مسئوليتى نداريد (141)

تفسير:

تفسير آيه كه با آيه 134 همين سوره متّحد است قبلا ذكر گرديده، و جهت تكرار آيه اين است كه منظور از «امّتى» كه در آيه قبل ذكر شد ابراهيم و پيغمبرانى است كه نامبرده شد و مراد از «امّتى» كه در اين آيه واقع است جماعت يهود است.

بعضى ميگويند: اساساً تكرار يك مطلب در اوقات و موارد مختلف عيب نيست و روى اين اصل ممكن است مراد از «امّت» در اين آيه و آيه قبل يكى باشد يعنى جماعتى كه گذشته‌اند و از آنها در ضمن آيات قبل نامبرده شده است.

و ارتباط اين آيه با آيات قبل اين است كه خداوند ميفرمايد: بر فرض اينكه ادّعاى شما يهود و نصارى دائر بر اينكه پيغمبران قبل داراى دين يهود و نصارى بوده‌اند درست هم باشد، اين موضوع دليل عدم صحت نبوت پيغمبر اسلام 6 نخواهد بود زيرا شرايع و اديان الهى كه از مصالح و حكمتهاى واقعى سرچشمه ميگيرد ممكن است در اعصار و ادوار مختلف، تفاوت كند و روى همين جهت خداوند متعال باقتضاى مصالح ميتواند شريعتى نسخ كند و بجاى آن شريعت ديگرى را بوجود بياورد.

بعضى گفته‌اند كه اين آيه متضمن وعظ و اندرز بيهوده است كه آنها بفضيلت آباء و اجداد خود اتكاء نكنند زيرا در صورتى كه فرمان پروردگار را مخالفت كنند فضيلت گذشتگان آنها بحال آنان سودى نخواهد داشت‌

.