براى خدا بدون توجّه بمادّيات بوجود بياورد.

بعضى گفته‌اند اخلاص اين است كه شخص همانطور كه گناهان خود را از مردم پنهان ميكند حسناتش را نيز مخفى بدارد.

[سوره البقرة (2): آيه 140]

(أَمْ تَقُولُونَ إِنَّ إِبْراهِيمَ وَ إِسْماعِيلَ وَ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ الْأَسْباطَ كانُوا هُوداً أَوْ نَصارى‌ قُلْ أَ أَنْتُمْ أَعْلَمُ أَمِ اللَّهُ وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ كَتَمَ شَهادَةً عِنْدَهُ مِنَ اللَّهِ وَ مَا اللَّهُ بِغافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (140))

[ترجمه‌]

يا شما يهود و نصارى مى‌گوييد ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و فرزندان او يهود و نصارى بودند اى پيغمبر! باينها بگو آيا شما بهتر ميدانيد يا خدا؟ كيست ستمكارتر از كسى كه شهادتى را كه در نزد او از طرف خدا ثابت گرديده است كتمان كند و خدا از آنچه انجام ميدهيد هرگز غافل نيست. (140)

شرح لغات‌

اعلم ...- داناتر.

اظلم ...- ستمكارتر.

غفلت ...- فراموشى.

تفسير:

(أَمْ تَقُولُونَ ...)- اين جمله بر دو وجه قرائت شده است يكى اينكه «ام تقولون» را بطور خطاب خوانده‌اند در اين صورت كلمه «ام» متّصله و اين جمله عطف بجمله «تحاجّوننا» واقع در آيه قبل خواهد بود و معنا اين است: آيا شما يهود و نصارى مى‌گوييد ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و فرزندان او يهود و نصارى بوده‌اند؟

ديگر اينكه «ام يقولون» خوانده‌اند در اين صورت ضمير آن بيهود و نصارى برميگردد و كلمه «ام» منقطعه و بمعناى «بل» است و معنا اين است: بلكه يهود و نصارى ميگويند ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و فرزندان وى يهود و نصارى‌اند.

بهر تقدير در اين آيه ادّعاى يهود و نصارى كه مى‌گفتند.(لَنْ يَدْخُلَ الْجَنَّةَ)