خدا را بواسطه پيروى از ملّت ابراهيم پرستش مى‌كنيم‌

. [سوره البقرة (2): آيه 139]

(قُلْ أَ تُحَاجُّونَنا فِي اللَّهِ وَ هُوَ رَبُّنا وَ رَبُّكُمْ وَ لَنا أَعْمالُنا وَ لَكُمْ أَعْمالُكُمْ وَ نَحْنُ لَهُ مُخْلِصُونَ (139))

[ترجمه‌]

اى پيغمبر! بيهود و غير آنها از كفار بگو كه شما را با ما در دين خدا چه جاى بحث و جدال است؟

در صورتى كه او پروردگار ما و شما است و مصالح ما و شما را بهتر ميداند و شما مسئول اعمال خويش و ما مسئول اعمال خود هستيم و ما تنها ملتى هستيم كه او را از روى خلوص نيت پرستش ميكنيم. (139)

شرح لغات:

محاجّه ...- مجادله و گفتگوى خصومت آميز.

اعمال ...- جمع عمل يعنى كار.

اخلاص ...- خالص قرار دادن.

تفسير:

خداوند در اين آيه پيغمبر خود را مأمور ساخته است كه بيهود و غير آنها از كفّار بگويد:

(أَ تُحَاجُّونَنا فِي اللَّهِ ...)- در دين خدا با ما چه مجادله ميكنيد؟ و حال آنكه خداوند آفريننده و نعمت بخش ما و شما ميباشد و او هر آئينى كه بصلاح ما و شما باشد همان را تشريع ميكند.

چگونه با پيغمبر اسلام 6 محاجّه ميكردند

در اينكه محاجّه يهود و نصارى با پيغمبر اسلام 6 بچه كيفيّت بود اقوالى است:

1- آنها ميگفتند كه: «ما نسبت بحقّ شايسته‌تر ميباشيم بدليل اينكه نبوّت در ميان ما پيش از شما تحقق يافته و كتاب آسمانى در ميان ما قبل از شما نازل گرديده است».