و اين دلالت از اين نظر است كه شريعت حضرت ابراهيم 6 در شريعت حضرت محمّد 6 داخل است يعنى شريعت حضرت محمّد 6 علاوه بر اينكه بر شريعت حضرت ابراهيم مشتمل است داراى مزاياى و احكام بيشترى نيز ميباشد.

نتيجه اين است كه كفارى كه از شريعت حضرت خاتم النبيّين كه همان شريعت ابراهيم است روى برميگردانند خود را بهلاكت مياندازند قتاده و ربيع. نيز از اين آيه همين معنا را استفاده كرده‌اند و دليل روشن اين معنا اين جمله است: ملّة ابيكم ابراهيم‌[1] يعنى شريعت پيغمبر اسلام همان شريعت پدر شما ابراهيم است‌

. [سوره البقرة (2): آيه 131]

(إِذْ قالَ لَهُ رَبُّهُ أَسْلِمْ قالَ أَسْلَمْتُ لِرَبِّ الْعالَمِينَ (131))

[ترجمه‌]

آن وقت خداوند ابراهيم را برسالت برگزيد كه فرمود تسليم درگاه خدا باش، وى گفت مطيع فرمانم. (131)

تفسير:

هنگامى كه خداوند بابراهيم گفت تسليم باش و او گفت در برابر پروردگار جهانيان تسليم گرديدم اين جمله ارتباط كامل به‌(وَ لَقَدِ اصْطَفَيْناهُ فِي الدُّنْيا) كه در آيه قبل واقع گرديده است دارد و محل كلمه «اذ» به «اصطفينا» منصوب است تقدير كلام اينست كه: ابراهيم را هنگامى برگزيديم كه خداوند باو گفت تسليم باش.

فرمان تسليم چه وقت صادر شد؟

در تعين زمانى كه از طرف خداوند اين فرمان براى ابراهيم صادر گرديده است چهار قول است:

1- حسن ميگويد: اين موضوع هنگامى بود كه ابراهيم در ميان ستاره و ماه و خورشيد پرستان از «غار» بيرون آمد و در ابتدا ستاره‌اى را كه معبود آن طايفه بود ديد كه رو بغروب رفت پس از آن ماه را در حال حركت مشاهده كرد و ديد كه آن نيز غروب كرد بعد از آن خورشيد را مشاهده نمود و بالآخره ديد كه آن نيز ناپديد گرديد از حركت و

[1] قسمتى از آيه 78 سوره حج و جمله قبل، اين است وَ ما جَعَلَ عَلَيْكُمْ فِي الدِّينِ مِنْ حرج يعنى« خداوند بر شما در دين اسلام مشقتى قرار نداده است».