ظالم بودنش بامامت نميرسد ولى آيه دلالت ندارد كه اگر توبه كرد بعد از توبه نيز ممكن نيست بامامت نائل شود.

پاسخ:

ظالم هر چند توبه هم بكند باز آيه دلالت دارد كه او تا آخر عمر نميتواند بامامت برسد زيرا آيه در آن حالى كه ظالم ظلم ميكند شامل وى ميگردد و ميگويد(لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ) و كلمه لا ينال چنان كه مى‌بينيم- مطلق است و مقيد بزمان مخصوص نيست و لذا شامل همه زمانها ميشود.

نتيجه، اين ميشود كه كسى كه ظلم كرد هر چند بعداً توبه هم بكند- در هيچ زمانى بامامت نميرسد.

[سوره البقرة (2): آيه 125]

(وَ إِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثابَةً لِلنَّاسِ وَ أَمْناً وَ اتَّخِذُوا مِنْ مَقامِ إِبْراهِيمَ مُصَلًّى وَ عَهِدْنا إِلى‌ إِبْراهِيمَ وَ إِسْماعِيلَ أَنْ طَهِّرا بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَ الْعاكِفِينَ وَ الرُّكَّعِ السُّجُودِ (125))

[ترجمه‌]

هنگامى كه خانه كعبه را مرجع مردم و محل امنى براى آنها قرار داديم.

مقام ابراهيم را جايگاه نماز خود قرار دهيد، بابراهيم و اسماعيل فرمان داديم كه خانه مرا براى طواف كنندگان و مجاورين و ركوع و سجده بجا آورندگان پاكيزه كنيد (125).

شرح لغات‌

بيت ...- منزل، در اينجا منظور خانه كعبه است مثابه ...- محل بازگشت طائفين ...- طواف كنندگان عاكفين ...- اقامت گزيدگان ركع ...- جمع راكع يعنى ركوع كننده سجود ...- جمع ساجد يعنى سجده كننده‌

تفسير

(وَ إِذْ جَعَلْنَا ...)- هنگامى كه قرار داديم عطف بجاى‌(وَ إِذِ ابْتَلى‌) است كه در آيه قبل واقع گرديده بود. جمله‌