شأن نزول‌

اين آيه درباره عقيده‌هاى ناصحيح كه يهود درباره كيفيت آميزش و اثر آن داشتند نازل شد و حليت آميزش را در صورت‌هاى مختلف بيان نمود.

تفسير:

پس از آنكه خداوند احوال زنان در حال عادى و عادت بيان نموده بدنبال آن ميفرمايد:

(نِساؤُكُمْ حَرْثٌ لَكُمْ ...)- در معناى اين جمله سه قول است:

1- زنان كشت‌زار شمايند (ابن عباس و سدى) 2- زنان صاحب كشتند براى شما كه فرزند و لذت از آنان بدست ميآوريد (زجاج).

3- زنان مانند كشت‌اند براى شما( فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنَّى شِئْتُمْ ...)- درآئيد به كشت خود از هر جا و يا بهر كيفيت كه خواستيد.

مالك باين آيه استدلال كرده است بر جواز آميزش از غير راه طبيعى با زنان در حال حيض و نافع از ابن عمر و زيد بن اسلم از محمّد بن منكدر و به همين مطلب نقل كرده است ولى بسيارى از فقها با اين مطلب مخالفت كرده و گفته‌اند قرآن تعبير به «حرث» (كشت) كرده پس بايد آميزش بطور عادى باشد كه سبب نسل گردد و بآن «حرث» گفته شده‌( وَ قَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ ...)- براى خويش اعمال صالحه‌اى كه مأمور بآنها ترغيب شده‌ايد پيش فرستيد تا اينكه ذخيره‌اى براى شما باشد و بسبب ترك تجاوز از حدودى كه براى شما بيان شده است از خدا بترس.

مناسب اتصال اين جمله بجملات پيش اينست كه چون در سابق بانجام كارهايى امر نموده اكنون ميفرمايد از اين طاعاتى كه بانجام آنها مأمور شده‌ايد براى خود پيش فرستيد.