يهلك- نابود كند- از «اهلاك» بمعناى از بين بردن و نابود كردن چيزى كه از قابليت استفاده بيافتد.

حرث- كشت و زرع.

نسل- هر صاحب روحى.

شأن نزول‌

درباره شان نزول اين آيات سه قول گفته شده است.

1- ابن عباس ميگويد اين سه آيه (دو آيه بالا و يك آيه بعد،) درباره رياكاران نازل شده است چه، رياكار، ظاهر سازى‌هايى بر خلاف باطنش دارد و همين مطلب از امام صادق 7 نقل شده جز اينكه آن حضرت شخصى را كه درباره او نازل شده است معين فرمود.

2- «حسن» ميگويد اين آيات درباره منافقين نازل شده.

3- از «سدى» نقل شده كه اين آيات درباره «اخنس بن شريق» نازل شد كه نزد پيامبر اكرم خودش را نيكو و دوستدار حضرت جلوه ميداد و اظهار علاقه ميكرد در حالى كه در باطن و حقيقت خلاف آن بود.

تفسير:

پس از آنكه خداوند در آيات پيش، از حالات و اوصاف مردم مؤمن و كافر مطالبى را بيان كرد اينك درباره منافقان و صفات آنها سخن ميگويد كه بعضى از اين مردم‌اند كه سخن آنها تو را بشگفتى واميدارد به اينكه گفتارشان را نيكو جلوه ميدهند تا در دل تو براى خود موقعيتى بدست آورند و خدا را گواه ميگيرند و سوگند ميخورند كه آنچه ميگويند موافق با درونشان است در صورتى كه در باطن بر خلاف آنچه ميگويند هستند در حقيقت سخت‌ترين دشمنان تواند يا سخت‌ترين مردم‌اند در دشمن با تو.

(إِذا تَوَلَّى ...)- در معناى كلمه «اذا تولّى» سه قول است.