«فرّاء» نيز اختيار كرده است.

از حضرت امام صادق 7 نقل شده است درباره تفسير:(فَمَنْ تَعَجَّلَ ... فِي يَوْمَيْنِ) فرمود هر كس در اين دو روز بميرد همه گناهان او بخشيده شده است و اگر مرگش تاخير افتاد در صورتى كه از گناهان كبيره پرهيز كند هم چنان مورد عفو و بخشش است و بر او گناهى نيست.

(وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّكُمْ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ ...)- از گناهان دورى كنيد و بدانيد كه شما پس از مرگ در مكانى مجتمع خواهيد شد كه در آنجا خدا بين شما حكم كرد و برفتار اعمالتان پاداش ميدهد.

[سوره البقرة (2): آيات 204 تا 205]

(وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ يُشْهِدُ اللَّهَ عَلى‌ ما فِي قَلْبِهِ وَ هُوَ أَلَدُّ الْخِصامِ (204) وَ إِذا تَوَلَّى سَعى‌ فِي الْأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيها وَ يُهْلِكَ الْحَرْثَ وَ النَّسْلَ وَ اللَّهُ لا يُحِبُّ الْفَسادَ (205))

[ترجمه‌]

بعضى مردم از گفتار دل فريب خود درباره دنيا تو را بشكفت آرند و خدا را براستى خود گواه گيرند در حالى كه او سخت‌ترين دشمنان است و چون برود كوشش كند تا در زمين فساد كند و كشت و دام را نابود نمايد و خدا فساد را دوست نميدارد.

شرح لغات‌

يعجبك- به شگفت آورد و شاد كند تو را از «اعجاب» كه بمعناى خوشى شخص به چيزى كه آن را نيكو مى‌شمرد و كلمه «عجب» كه بمعناى خويشتن خواهى و خودستايى است نيز از همين ماده است كه از رفتار خودش خوشحال است.

الد- شديد و سخت در دشمن.

الخصام- جمع «خصم» بعقيده «زجاج» مانند كلمه «صعب» كه جمعش «صعاب است ولى «خليل» آن را مصدر ميداند مانند «مخاصمه».

تولّى- پشت كرده- و تولّى بمعناى انحراف و برگشتن از چيزيست به خلاف آن سعى- ممكن است بمعناى «فعاليت كرد» باشد و نيز ممكن است بمعناى «شتاب نمود» گرفته شود.