اولين نماز كه پس از آن، اين تكبيرات خوانده ميشود نماز عيد است و آخر آنها نماز صبح روز چهارم عيد. اين دستور براى كسى است كه در منى باشد و اما كسانى كه در شهرها هستند در منى نيستند آنان عقب ده نماز كه اولش نماز ظهر روز عيد است اين تكبيرات را ميگويند بنا بر آنچه از امام صادق 7 نقل شده است.

درباره شروع اين تكبيرات كه از چه نمازى است بين فقها اختلاف است و ابن عباس و ابن عمر با ما در آنچه گفتيم موافق‌اند.

(فَمَنْ تَعَجَّلَ فِي يَوْمَيْنِ ...)- اين آيات متضمن رخصت و جواز حركت در روز دوم از ايام تشريق است اگر چه افضل ماندن تا روز سوم مى‌باشد ولى چنانچه بخواهد قبل از سوم حركت كند بايد بعد از زوال و قبل از غروب باشد كه اگر غروب شد بايد شب را بماند و روز سيزدهم حركت كند.

در معناى‌(فَلا إِثْمَ عَلَيْهِ) دو قول گفته شده است:

1- چون بسبب حجّ گناهان شخص بخشيده است بنا بر اين گناهى بر او نيست (ابن مسعود).

2- در تعجيل و تأخير (كوچ كردن) گناهى بر او نيست چون ممكن بود بعضى گمان كنند كه عجله كردن در حركت گناه است آيه براى رفع اين گمان ميفرمايد «كسى هم كه عجله كند گناهى بر او نيست» و در اين صورت عطف «و من تاخر» و بيان اينكه در صورت تاخر هم گناهى نيست صرفاً براى بيان حكم هر دو صورت بوده و الا روشن است كه تاخر آن بدون اشكال است، مثل اينكه ميگويند صدقه را اگر آشكارا و يا پنهانى بدهى نيك است با اينكه صدقه دادن پنهانى مسلماً افضل است اين وجه را «حسن» گفته است.

(لِمَنِ اتَّقى‌ ...)- در تفسير اين قسمت دو قول است:

1- اصحاب ما ميگويند كه كلمه «لمن اتقى» مربوط به «فمن تعجّل» است كه معنايش چنين ميشود: هر كس زودتر حركت كند بر او گناهى نيست بشرطى كه پرهيز از «صيد» كند تا آخرين روز حركت مردم، اين وجه را ابن عباس گفته و