1- «هديه» كه قربانى هديه‌ايست كه شخص بمنظور تقرب بخدا ميدهد.

2- راندن همانطور كه ميگويند: «هداه» الى الرشاد يعنى او را بسوى نيكى راند و سوق داد و قربانى را از اين جهت كه به حرم سوق داده ميشود «هدى» گفته‌اند.

حلق- تراشيدن.

الاذى- آزار و اذيت و هر چيزى كه باعث ناراحتى گردد.

نسك- جمع «نسيكه» كه بمعناى قربانى است و بمعناى عبادت نيز آمده است و ناسك به مرد عابد ميگويند:

تمتّع- لذّت ببرد از «تمتع» كه لذّت بردن است حجّ تمتّع اينست كه شخص در ماه حج عمره بجا بياورد سپس از احرام خارج شده و آنچه را كه در حال احرام ممنوع بود انجام دهد و لذت برد و بعد، براى حجّ محرم گردد بدون اينكه به يكى از ميقات‌ها برود.

اهل- زن و يا نزديكترين فرد به مرد، اهل او شمرده ميشود و تاهل «بمعناى زن گرفتن» است. اهل بيت ساكنان خانه را گويند و كلمه «اهلًا و مرحباً» و كلمه: «اهلًا و مرحباً» نيز بمعناى اختصاص تحيت و سلام به شخص.

العقاب- عذاب و كيفر و با ريشه و اصل اين كلمه كه از عقب بمعناى دنبال است تناسب دارد چه، كيفر كارهاى زشت بدنبال آن مى‌باشد.

تفسير:

ابن عباس و مجاهد، ميگويند اين قسمت از آيات براى بيان حكم لزوم و وجوب حج و عمره پس از بيان حكم وجوب جهاد آمده است و ميفرمايد كه اعمال حج و حدود و خصوصيات حج و عمره را انجام داده آنها را بپايان رسانيد.

ولى مطابق نقلى از امير المؤمنين و على بن الحسين 8 كلمه «اتمّوا» بمعناى بپايان رسانيد نيست بلكه بمعناى «اقيموا» (بپا داريد) مى‌باشد و از مفسرين «سعيد بن جبير و مسروق و سدى» همين وجه را گفته‌اند كه معناى آيه چنين ميشود: حج و عمره تا آخر آنچه دارند بپا داريد.