بنا بر اين، عقوبت و كيفر كفاره بر تجاوز و ستمگرى آنان بنام «عدوان» و ظلم ناميده شده است همانطور كه در آيه كريمه ميفرمايد(فَمَنِ اعْتَدى‌ عَلَيْكُمْ فَاعْتَدُوا عَلَيْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدى‌ عَلَيْكُمْ)[1] (هر كس بشما تجاوز كرد شما نيز باو تجاوز كنيد (1)) كه كيفر تجاوز بنام «تجاوز» خوانده شده است با اينكه خود اقتضاى عدل است و آيه كريمه‌(وَ جَزاءُ سَيِّئَةٍ، سَيِّئَةٌ)[2] مثلها- كيفر بر گناه همانند همان گناه مى‌باشد كه از كيفر گناه تتغير به «سيئة» شده است.

اين وجه تفسير را «قتاده» و «ربيع» و «عكرمه» گفته‌اند.

ولى «مجاهد» و «سدى» ميگويند مقصود از «عدوان» ابتداء به جنگ است.

اين آيه كه دستور كشتن مشركان را در هر حال و هر كجا باشند ميدهد ناسخ آيه قبلى است كه ميفرمايد با مشركان در مسجد الحرام بجنگيد تا وقتى آنان ابتداء به جنگ نكرده‌اند (حسن و جبائى).

ولى بنا تفسير ابن عباس در آيه گذشته كه ميگفت آيه براى بيان حرمت تعرض نسبت بزنان و كودكان و وجوب نبرد با خصوص مردان است ديگر منسوخ به اين آيه نميباشد.

بعضى ميگويند اين آيه نيز بيان همان حكم آيات مسابقه است و ميفرمايد اگر مشركان در حرم شروع به جنگ با شما كردند شما آنان را بكشيد تا فتنه و شرك از ميان برود نه دستور كشتن آنها در هر حال و هر جا است.

[سوره البقرة (2): آيه 194]

(الشَّهْرُ الْحَرامُ بِالشَّهْرِ الْحَرامِ وَ الْحُرُماتُ قِصاصٌ فَمَنِ اعْتَدى‌ عَلَيْكُمْ فَاعْتَدُوا عَلَيْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدى‌ عَلَيْكُمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ (194))

[ترجمه‌]

ماه حرام در مقابل ماه حرام پس هر كس بر شما تجاوز كرد شما نيز باو تجاوز كنيد مانند همان تعدى و تجاوزى كه بشما كرده است و از خدا بترسيد و بدانيد كه خدا با پرهيزكاران است.

[1] آيه 40 از سوره« شورى»

[2] آيه 126 از سوره نحل.