نرفته بمدينه بازگردد متقابلًا در سال بعد، مشركين مانع نشوند و پيغمبر و يارانش با كمال امن بمكه روند و در مدت سه روز طواف خانه كعبه كرده و ساير اعمال را انجام دهند ولى بلافاصله پس از سه روز بمدينه برگردند».

روى اين قرارداد، آن سال مسلمين بمدينه برگشتند و سال بعدش در همان موقع رسول اكرم و يارانش براى انجام «عمره قضا» آماده حركت بمكه شدند و با آنكه طبق پيمان حديبيه مشركين قرار بود با مسلمانان كارى نداشته باشند ولى باز مسلمانان مى‌ترسيدند كه مبادا قريش به پيمان خود وفا نكنند و باز هم از رفتن بمكه مبالغت نمايند و كار بجنگ بكشد و چون در ماه حرام بود آن حضرت از وقوع جنگ نگران بود سپس خداوند اين آيه را نازل فرمود كه اگر مشركين پيشى به جنگ كردند شما نيز جنگ كنيد اگر چه در ماه حرام باشد.

بعضى گفته‌اند اين اولين آيه ايست كه در مورد جنگ نازل شده است و از وقتى اين آيه نازل شد هر كس با پيامبر مى‌جنگيد آن حضرت هم با او نبرد ميكرد و هر كس سر جنگ نداشت آن حضرت را با او كارى نبود تا اينكه اين آيه نازل شد:

(فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ ...)- (مشركان را هر كجا يافتيد بكشيد) كه دستور كلى ميدهد مشركان را هر كجا ديديد چه در حال جنگ و چه در حال عادى بكشيد و بنا بر اين، حكم قتلى كه تنها در حال جنگ بايد مشركان را كشت با اين آيه منسوخ شد.

تفسير

در اين آيات خداوند بمؤمن فرمان جهاد داده ميفرمايد(: وَ قاتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ ...)

در راه دين پروردگار و براى خدا بكشيد و جنگ كنيد با كسانى كه با شما مى‌جنگند.

بعضى گفته‌اند مقصود از اين آيه اينست كه مسلمانان مأمور شدند كه فقط با مردان بجنگند نه زنان.

برخى ديگر معتقدند كه اين آيه فقط براى جنگ مسلمانان با اهل مكه است ولى بهتر اينست كه بگوئيم كه اين آيه مطلق است و فرمان جنگ با مشركان را ميدهد