بخوانم يا دور است تا با او به صداى بلند سخن گويم سپس اين آيه فرود آمد. حسن 2- جمعى از رسول اكرم سؤال كردند كه خدا را چگونه بخوانيم؟ در پاسخ آنان اين آيه نازل گشت (قتاده).

تفسير

پس از آن كه خداوند روزه را بيان نموده بدنبال آن، دعا و ارزش آن، و كيفيّت اجابتش را بيان مى‌نمايد.

(وَ إِذا سَأَلَكَ عِبادِي عَنِّي ...)- در اينجا بقرينه جمله بعد، از صفت خدا سؤال شده است.

(فَإِنِّي قَرِيبٌ ...)- بگو خدا نزديك است. از اين آيه استفاده مى‌شود كه خداوند مكان ندارد چه اگر مكان داشت نسبت به تمام دعا كنندگان نزديك نبود.

و بعضى گفته‌اند معناى آن، سرعت در اجابت دعاء، دعاكنندگان است چه سريع و قريب (از نظر معنا) نزديك بهم هستند.

و عده ديگر گفته‌اند: از آنجا كه نزديك بودن مكانى مناسب با افرادى دارد كه در مكان و مادّى باشند و خداوند منزّه از آن است. از اين رو معناى آيه، چنين است: «من مى‌شنوم دعاى كسى را كه مرا بخواند مانند كسى كه در مكان نزديك باشد».

(أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ ...)- (اجابت مى‌كنم خواسته خوانندگان را بهنگام خواندن من).

(فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي ...)- در معناى اين جمله چهار قول گفته شده است:

1- در آنچه آنها را خوانده‌ام بايد اجابت كنند (ابو عبيده).

2- بايد به فرمان حق باشند و بخواهند پيروى او را در انجام اوامر و ترك منهيات (مبرّد- سراج).

3- مراد بفرمانبردارى اجابت كنند (مجاهد).

4- مرا بخوانند- از پيغمبر اكرم 6 نقل شده كه فرمود: ناتوان‌ترين‌