2- درخواست سلامت و رهايى از آتش.

سلمان فارسى از آن حضرت نقل كرده كه فرمود چهار عمل و صفت است هر چه ميتوانيد آن را زياد گردانيد در دو تاى از آنها خشنودى و رضايت پروردگار شما است و دو تاى ديگر است كه ناگزير بايد داشته باشيد امّا آنچه باعث خشنودى خدا مى‌باشد.

1- شهادت به اينكه خدايى نيست جز پروردگار يكتا.

2- از خداوند درخواست آمرزش نمائيد.

و آن دو كه ناگزير بايد داشته باشيد.

1- از خداوند درخواست بهشت نمائيد.

2- نجات خود را از آتش بخواهيد.

و فرمود خواب روزه‌دار عبادت است و سكوت او تسبيح، دعايش اجابت شده پاداش عمل او دو چندان ميباشد.

(فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ ...)- در معناى اين جمله دو قول گفته شده.

1- كسى كه در ماه غائب نبوده و در شهر و وطن خويش حاضر است بايد تمام ماه را روزه بگيرد بنا بر اين «الف و لام» در «الشهر» براى عهد ذهنى است كه بماه رمضان اشاره است و همين احتمال را زرارة از امام محمّد باقر 7 نيز نقل كرده وقتى كه از آن حضرت سؤال كرد درباره اين جمله حضرت فرمود هر كه حاضر باشد در ماه رمضان بايد روزه بگيرد و هر كس مسافرت كند بايد آن را افطار نمايد.

و نيز على 7 و ابن عباس، مجاهد و عده‌اى ديگر از مفسرين ميگويند مراد از آيه اين است «هر كه در محل خود باشد و ماه رمضان برسد بايد تمام آن را روزه بگيرد.

2- كسى كه ماه رمضان را ببيند در حالى كه مقيم در وطنش باشد اگر مكلّف است لازم است كه همان ماه را روزه بگيرد.

و در اين آيه اگر چه به آيات قبلى متصل است ولى حكم مختار بودن بين روزه‌