بينوايان با خبر شوند و بحال ضعيفان و فقراء رقّت و ترحّم نموده آنها را مورد نوازش قرار دهند.

[سوره البقرة (2): آيه 184]

(أَيَّاماً مَعْدُوداتٍ فَمَنْ كانَ مِنْكُمْ مَرِيضاً أَوْ عَلى‌ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ وَ عَلَى الَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعامُ مِسْكِينٍ فَمَنْ تَطَوَّعَ خَيْراً فَهُوَ خَيْرٌ لَهُ وَ أَنْ تَصُومُوا خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (184))

[ترجمه‌]

روزهايى چند و هر كس از شما مريض باشد يا مسافر پس چندى از روزهاى ديگر (غير از ماه رمضان) و بر كسانى كه بزحمت و مشقت ميتوانند عوض هر روز فديه دهند غذاى مسكين و هر كس كار نيكى باختيار كند همان براى وى خوبست و روزه داشتن شما را بهتر خواهد بود اگر فوائد آن را بدانيد.

شرح لغات‌

سفر- اصلًا اين كلمه از «سفر بمعناى كشف است و چون معمولًا در سفر آنچه براى انسان آشكار نبوده از اخلاق و آداب مردم كشف و روشن ميشده لذا باين نام خوانده شده است.

عدّه- بمعناى معدود يعنى شمرده شده ميباشد.

يطيقونه- نميتوانند يا بزحمت و تكلّف ميتوانند از طاقت بمعناى توانايى است و طوق از طلا و يا نقره كه بدارنده‌اش عظمت و نيرو مى‌بخشد باين نام خواندند.

تفسير:

(أَيَّاماً مَعْدُوداتٍ ...)- روزهاى معلوم و معيّنى و نيز ممكن است منظور اين باشد كه روزهايى كم مانند آيه كريمه «دراهم معدوده» (درهم‌هايى كه).

در اينكه منظور از اين «ايّام» چيست دو قول نقل شده است.

1- منظور، سه روز از هر ماه است كه بعداً اين حكم نسخ شد (معاذ و عطا و ابن عباس) و يا سه روز هر ماه باضافه روز عاشورا (قتاده) كه روزه اين ايام بقول بعضى واجب و بقول ديگران مستحبّ بوده است ولى در اينكه هر چه بود نسخ شد ترديدى ندارند.