(وَ أَقامَ الصَّلاةَ ...)- نماز را با رعايت اوقات و شرايط آن بجا بياورد.

(وَ آتَى الزَّكاةَ ...)- زكاة مال خود را بدهد.

(وَ الْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذا عاهَدُوا ...)- كسانى كه بعهد و پيمان خود وفا مى‌كنند يعنى عهدها و نذرهايى كه ميان آنها و خداوند است و همچنين پيمانها و قراردادهايى كه با مردم مى‌بندند بهمه آنها وفا مى‌نمايند.

(وَ الصَّابِرِينَ فِي الْبَأْساءِ وَ الضَّرَّاءِ ...)- ابن مسعود و قتادة و جماعتى از مفسرين ميگويند مراد از «باساء» فقر و تهيدستى از منظور از «ضرّاء» درد و مرض است.

(وَ حِينَ الْبَأْسِ ...)- مراد از «بأس» جنگ است يعنى در هنگام جنگ و جهاد با دشمنان، خويشتن‌دار هستند دليل اينكه «بأس» بمعناى جنگ ميآيد گفتار حضرت امير مؤمنان 7 است كه فرمود

: كنّا اذا احمرّ البأس اتّقينا برسول اللَّه فلم يكن احد منّا اقرب الى العدوّ منه‌

- يعنى هنگامى كه جنگ شدّت مى‌كرد ما همه به پيغمبر خدا 6 پناه ميبرديم و هيچيك از ما نسبت بدشمن از او نزديكتر نبود.

(أُولئِكَ ...)- اشاره بكسانى است كه مذكور گرديد.

(الَّذِينَ صَدَقُوا ...) ابن عباس و حسن مى‌گويند يعنى «آنها كسانى هستند كه هر چه را از خداوند پذيرفتند راست گفتند و بآن ملتزم و متعهد شدند و عملًا هرگز از آن تخلّف نكردند». بعضى گفته‌اند «مراد اين است كه نيّت‌هاى آنها با اعمالشان مطابق است».

(وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ ...)- يعنى آنها بسبب انجام اعمالى كه در آيه ذكر گرديد، از آتش جهنّم دورى گزيدند.

حضرت امير مؤمنان (ع) جامع اين اوصاف بود

اصحاب ما مى‌گويند حضرت امير مؤمنان 7 حتماً از اين آيه اراده شده است زيرا اختلافى ميان امّت نيست كه حضرتش جامع اين اوصاف و خصال بود ولى قطع نداريم كه كسى غير او داراى اين اوصاف باشد و لذا زجاج و فرّاء مى‌گويند عمل كردن باين آيه مخصوص پيغمبران معصوم است زيرا غير از انبيا هيچكس نميتواند