يهود و نصارى كتمان كند، مانند آنها مرتكب گناه بسيار بزرگى گرديده و مثل آنها مورد تهديد و عذاب الهى است.

از پيغمبر اكرم 6 نقل شده است كه فرمود:

«من سئل عن علم يعلمه فكتمه الجم يوم القيامة بلجام من نار

يعنى هر گاه از كسى درباره علومى كه ميداند چيزى بپرسند و او كتمان كند و جواب نگويد روز قيامت بدهان او لجام آتشين زده خواهد شد».

آيه نيز دلالت بر وجوب دعوت مردم بتوحيد و عدل دارد زيرا بر اين دو موضوع علاوه بر اينكه برهان عقلى قائم است قرآن مجيد نيز دلالت كامل دارد و آنچه در قرآن است طبق همين آيه اظهار و تبليغ آن لازم و كتمان آن حرام است.

[سوره البقرة (2): آيه 160]

(إِلاَّ الَّذِينَ تابُوا وَ أَصْلَحُوا وَ بَيَّنُوا فَأُولئِكَ أَتُوبُ عَلَيْهِمْ وَ أَنَا التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (160))

[ترجمه‌]

مگر كسانى كه توبه كردند و باصلاح اعمال خود پرداختند و براى مردم آنچه را كه كتمان ميكردند بيان كردند پس توبه اينگروه را ميپذيرم كه منم توبه پذير و رحيم‌

شرح لغات:

توبه: پشيمانى از گناه نسبت بگذشته و تصميم بعدم ارتكاب آن در آينده.

اصلحوا: خالص قرار دادند.

بيّنوا: بيان كردند.

تفسير

خداوند در اين آيه افرادى را كه توبه كرده باصلاح خود پرداختند و حقيقت را بيان كردند، از كسانى كه مستحق لعن هستند استثنا كرده و فرمود:

(إِلَّا الَّذِينَ تابُوا ...)- مگر كسانى كه از آنچه انجام داده بودند پشيمان شدند.

(وَ أَصْلَحُوا ...)- و نيّت خود را نسبت بآينده اصلاح كردند.

(وَ بَيَّنُوا ...)- در معناى اين جمله مفسّرين اختلاف كرده‌اند: