(فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ ...)- روى بطرف مسجد الحرام بياور اين موضوع با اينكه در آيه 144 ذكر گرديد در اين آيه نيز متذكر داده شده است و لذا در علّت تكرار آن چند وجه گفته شده است:

1- چون مدتى بيت المقدس قبله مسلمانان بود و بآن عادت كرده بودند لذا نسخ آن احتياج بتأكيد و تكرار داشت تا مردم بطور يقين از حالت اوّلى صرفنظر كنند و «كعبه» را مورد توجّه و استقبال خود قرار بدهند از اينجهت اين حكم كه ناسخ قبله اول است تكرار گرديده است.

2- تذكّر اين موضوع در اين آيه مقدمه‌اى براى ذكر مطلبى است كه بعداً تذكر ميدهد و ميگويد(: وَ إِنَّهُ لَلْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ ...) در اين صورت تكرار اين موضوع مانند آنست كه «اسمى» را بطور مكرر ذكر كنيم تا بمنظور فوائدى كه در نظر است خبرهايى از آن بدهيم مثل اينكه بگوئيم: زيد كريم زيد عالم زيد فاضل و اين، نوع تكرار كه داراى فوائدى است اصلا مورد ايراد قرار نميگيرد.

3- آنچه در آيه قبل ذكر گرديد حكم حال «حَضَر» يعنى غير مسافرت است و آنچه در اين آيه ذكر شده است بمناسبت جمله «و من حيث خرجت» مربوط بحال مسافرت است.

(وَ إِنَّهُ لَلْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ ...)- يعنى توجه بكعبه حق است كه امر بآن از جانب خداوند صادر گرديده است و احتمال ميرود كه مراد از «حقّ» امر ثابتى باشد كه نسخ و زائل نميگردد همانطور كه خداوند را بوصف «حقّ» بمعناى ثابت كه هميشگى و زائل نميگردد توصيف ميكنم.

(وَ مَا اللَّهُ بِغافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ ...)- خداوند از آنچه انجام ميدهيد مسلماً غافل نيست معناى اين جمله در اينجا تهديد است همانطور كه سلطان ببندگان خود ميگويد اعمال شما بر من مخفى نيست و مانند اين جمله است گفتار خداوند(إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصادِ)[1]

[1] آيه 14 سوره الفجر يعنى خداوند در كمين‌گاه ستمكارانست.