ابو على جبائى ميگويد: «مراد از «شطر» نصف است و خداوند از اين جهت امر فرموده است كه توجه بنصف مسجد الحرام شود كه تا به اين وسيله انسان، در مقابل «كعبه» قرار بگيرد».

مؤلف: «اين قول درست نيست زيرا بر خلاف گفتار همه مفسرين است».

(وَ حَيْثُ ما كُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ ...)- در هر جا كه باشيد در دريا و خشكى، زمين هموار و كوهستانى روى خود را بجانب مسجد الحرام برگردانيد جمله اوّل‌( (فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ)) خطاب به پيغمبر صلّى اللَّه عليه و اله و اهل مدينه است و جمله دوّم‌( (وَ حَيْثُ ما كُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ)) خطاب بهمه اهل آفاق است اگر اكتفاء بهمان جمله اوّل ميشد، ممكن بود اين توهم پيش بيايد كه توجه بمسجد الحرام مخصوص پيغمبر اكرم صلّى اللَّه عليه و اله و اهل مدينه است ولى بوسيله جمله دوم اين مطلب را بيان فرمود كه مسجد الحرام قبله نمازگزاران شرق و غرب عالم است.

ابو اسحاق ثعلبى در كتاب خود از ابن عباس نقل ميكند كه همه خانه كعبه قبله است و قبله كعبه «درب» آنست و خانه كعبه قبله كسانى است كه در مسجد الحرام باشند و مسجد الحرام قبله كسانى است كه در «حرم» باشند و «حرم» قبله ساير مردم روى زمين است.

مؤلف: «اين قول با آنچه اصحاب ما ميگويند: كه «حرم» قبله كسانى است كه از حرم دور باشند موافق است».

(وَ إِنَّ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ ...)- كسانى كه كتاب بر آنها نازل گرديده است، منظور از آن علماء يهود و نصارى ميباشد.

(لَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ ...)- ميدانند كه تحويل قبله بسوى كعبه درست است و فرمان خداوند نسبت بآن صادر گرديده است. علماء اهل كتاب صحّت اين موضوع را از، بشارتى كه مربوط به پيغمبران بود و درست داشتند دانسته بودند زيرا در آن بشارات خبر داده شده كه پيغمبرى داراى اوصاف چنين و چنان است ظهور خواهد كرد و از جمله آن اوصاف اين است كه بدو قبله نماز خواهد خواند.