(وَ لَوْ لا أَجَلٌ مُسَمًّى‌): و اگر نبود وقتى نامبرده و معين كه قدرت خدا در آن ظاهر ميشود و آن روز قيامت است. و يا مقصود آنست كه اگر نبود وقتى كه خدا براى آنان معين نموده و در همين جهان بنا بر مصلحتى در آن وقت ايشان را عذاب فرمايد.

(لَجاءَهُمُ الْعَذابُ‌): همانا آمده بود بسويشان عذابى كه استحقاق آن را داشتند.

(وَ لَيَأْتِيَنَّهُمْ بَغْتَةً وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ‌): و البته عذاب ناگهان بسويشان خواهد آمد و ايشان بآمدنش آگاهى نداشته و ساعت نزول عذاب را نميدانند.

پس از آن خداوند وعده‌گاه عذاب جهنم را براى آنان بيان ميفرمايد.

(يَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذابِ وَ إِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِيطَةٌ بِالْكافِرِينَ‌): با شتاب از تو خواهان عذابند و البته جهنم احاطه بكافران خواهد نمود و اگر چه در دنيا عذاب بر آنان نازل نشود، ولى آنها لا محالة در جهنم معذب خواهند بود.

(يَوْمَ يَغْشاهُمُ الْعَذابُ مِنْ فَوْقِهِمْ وَ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ‌): آن روزى كه عذاب و آتش دوزخ فرا گيرد آنان را از بالاى سر و از زير پاها و مقصود آنست كه عذاب تمام بدن آنان را فرا گرفته نه آنكه بگوشه‌اى از بدن ايشان رسيده باشد.

«حسن» گويد هيچ موضعى از بدن آنان نباشد مگر آتش باو رسيده و معذب است نظير آيه شريفه‌(لَهُمْ مِنْ جَهَنَّمَ مِهادٌ وَ مِنْ فَوْقِهِمْ غَواشٍ) يعنى براى ايشان از جهنم بسترى و از- آتش- بر رويشان پوششى است.

(وَ يَقُولُ ذُوقُوا ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ‌): و ميگويد (پاسبان جهنم) بچشيد جزاء اعمال خود را كه در دنيا آن را انجام ميداديد.