بعضى ديگر گفته‌اند كه معنى آيه چنين است: بنگريد آيا آفريننده‌اى غير خدا مييابيد و وقتى كه دريافتيد كه آفريننده‌اى جز خدا نيست همان بهترين دليل براى آفرينش قيامت است. لذا فرمود:

(ثُمَّ اللَّهُ يُنْشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ): سپس خداوند ميآفريند جهان آخرت را، همان خداوند كه اين جهان با قدرت او پديد آمد او نيز جهان آخرت را پديدار خواهد ساخت.

مقصود از «انشاء» ايجاد نمودن از عدم بوجود است بدون آنكه سببى داشته باشد.

(إِنَّ اللَّهَ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ): همانا خداوند بر هر چيز قدرت دارد چه آفرينش ابتداء باشد يا آفريدن در قيامت بعد از مرگ (نه تنها اين) بلكه هر چه را كه اراده كند بر او قادر و توانا است.