آيا كسى كه مؤمن است همانند آنكه نافرمانى نموده ميباشد؟ نيستند يكسان. اما آنان كه ايمان آوردند و اعمال شايسته انجام دادند پس براى ايشانست باغستانها (از بهشت) جاى اقامت پيشكشى بدانچه كه عمل نمودند. و اما آنان كه نافرمانى كردند پس جايگاه‌شان آتش بوده هر گاه خواهند كه بيرون آيند از آن، باز گردانيده شوند در آن و گفته شود براى ايشان، بچشيد عذاب آتشى را كه بدان تكذيب مينموديد.

قرائت:

ما اخفى لهم: «حمزه و يعقوب» آن را با ياء ساكنه و ديگران مفتوحه خوانده‌اند.

قرة اعين: روايتى از پيامبر 6 و نيز از ابى هريره و ابى الدرداء و ابن مسعود نقل شده كه «قرّات اعين» بجمع خوانده‌اند.

دليل:

«ابو على» گويد: آنكه (اخفى) را با فتحه ياء و مجهول خوانده، تأييد آن را جمله‌(فَلَهُمْ جَنَّاتُ الْمَأْوى‌) دانسته و «ما» در آن مبتداء و در فعل «اخفى» ضميرى است كه بمبتدا بازگشت مينمايد و جمله «ما اخفى» در محل نصب است تا مفعول تعلم شود و آن از افعالى كه دو مفعول ميگيرد مى‌باشد.

و اما قرائت حمزه كه ياء را ساكنه خوانده تأييدش جمله‌(لَآتَيْنا كُلَّ نَفْسٍ هُداها) و جمله‌(حَقَّ الْقَوْلُ مِنِّي) بوده و بنا بر اين «ما» استفهاميه و بنظرم اين بر قياس كلام خليل است، و در حالى كه بسبب فعل «اخفى» منصوب واقع شده جمله «ما اخفى» در محل نصب و مفعول تعلم خواهد بود.

و نظير آن كه تعلم دو مفعول گرفته جمله‌(فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَنْ تَكُونُ لَهُ عاقِبَةُ- الدَّارِ) و نيز جمله‌(سَوْفَ تَعْلَمُونَ مَنْ يَأْتِيهِ عَذابٌ يُخْزِيهِ) و نظائرش مى‌باشد كه ماده (ريشته)- علم- دو مفعول خواهد داشت.

و اما «قرّات» كه جمع قره واقع شده و قره با آنكه مصدر بوده و مصدر اسم جنس و بسيار بعيد است كه جمع بسته شود ولى در اينجا قره نوع قرار داده‌اند و