دورى گزينيد و اين كار آنان را بسوى عذاب آتشين مى‌كشاند پس در حقيقت گويا شيطان باين وسيله آنان را بآتش دعوت ميكند.

(وَ مَنْ يُسْلِمْ وَجْهَهُ إِلَى اللَّهِ‌): و آنكه خالص نمايد رفتار و عمل خود را و بطور كلى آئين خود را- از بت پرستى دور و- تنها براى خدا قرار دهد و باو تقرب بجويد.

(وَ هُوَ مُحْسِنٌ‌): و او نيكوكار بوده اعمال خويش را طبق دانش و دستور دين انجام دهد و يا بگفته بعضى مطيع دستورات خدا و امر و نهى او باشد.

(فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقى‌): پس حتماً پناه جسته و گرفته دستاويزى را كه هرگز ترس از گسستن او نبوده هميشه استوار است.

لغت الوثقى مؤنث اوثق ميباشد.

(وَ إِلَى اللَّهِ عاقِبَةُ الْأُمُورِ): و بسوى خدا فرجام اعمال بوده و در نزد او پاداش كارها است بنا بگفته مجاهد يعنى عاقبت كارها بسوى خدا بوده بنحوى كه هيچكس حق تصرف در آن كارها را- با امر و نهى خود- نداشته.

(وَ مَنْ كَفَرَ): و آن كس كه كافر شود از مردم.

(فَلا يَحْزُنْكَ كُفْرُهُ‌): پس كفر او اندوه‌گينت نسازد اى محمد 6.

(إِلَيْنا مَرْجِعُهُمْ فَنُنَبِّئُهُمْ بِما عَمِلُوا): بسوى ما بازگشت ايشانست پس ميآگاهانيم‌شان بآنچه انجام دادند، و بآنان خبر داده و سزاى بديهاشان را ميدهيم.

(إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ): البته خدا آگاه بوده بآنچه را در سينه‌ها پنهان باشد.

(نُمَتِّعُهُمْ قَلِيلًا): از متاع دنيا كمى بآنها ميدهيم اما كاميابى شان بمدتى كوتاه است.

(ثُمَّ نَضْطَرُّهُمْ إِلى‌ عَذابٍ غَلِيظٍ): سپس مجبورشان مى‌سازيم بعذابى سخت كه از هر طرف عذاب انبوه بر آنان بريزد.

(وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ‌): و اگر بپرسى ايشان را كه چه كسى آفريده آسمانها و زمين را.