دارى خداوند تو را خليفه و نماينده خود در زمين قرار دهد تا بين مردم بعدالت حكم كنى؟ پاسخ داد، اگر خداوند مرا در اين كار آزاد قرار داده من هرگز بلاء و مسئوليت قبول نمى‌نمايم، و اگر امر ميفرمايد پس مطيع دستور او خواهم بود زيرا يقين دارم كه در اجراء مسئوليت بمن كمك نموده و موفق بوظائف خويش ميفرمايد.

ملائكه از لقمان پرسيدند در حالى كه ايشان را نمى‌ديد و صدايشان را ميشنيد، دليل كلام تو چيست؟

لقمان پاسخ داد: زيرا دادرسى و قضاوت مهمتر و مشكل‌ترين شغلى است كه تاريكى و ظلمت (اشتباه) از هر طرف آن را فرا گرفته، اگر قاضى خود را حفظ كند راه نجات داشته و اگر خطا كرد از صراط بهشت خطا نموده است. (من خواهان چنين مقام سنگينى نيستم) كسى كه در دنيا بيقدر در آخرت صاحب مقام و ارجمند باشد بهتر از آنست كه در دنيا ارجمند ولى در آخرت ذليل باشد، آنكه دنيا را بر آخرت ترجيح دهد هرگز بآرزوهاى خود نرسيده و آخرت هم از دست او بيرون خواهد رفت.

ملائكه از پاسخ و طرز استدلال لقمان تعجب و تحسين نمودند، آن گاه لقمان بخواب رفت و خداوند حكمت را باو داد و لقمان از حكمت خويش بهرمند ميشد و با داود پيامبر 6 همكارى و معاونت مى‌نمود، روزى داود باو گفت بتو حكمت ارزانى داده شده و از مسئوليتهاى سنگين پيامبرى در مصونيت هستى.

(أَنِ اشْكُرْ لِلَّهِ‌): و گفتيم به لقمان كه سپاس گذارى كن خداوند را بر آنچه را از حكمت بتو ارزانى داشته.

(وَ مَنْ يَشْكُرْ فَإِنَّما يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ‌): و آنكه سپاس گذار پروردگار و نعمتهاى او باشد، در حقيقت از براى خويشتن سپاس‌گزارى نموده زيرا پاداش آن باو رسيده و موجب ازدياد نعمت براى او خواهد بود.

(وَ مَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌ‌): و آنكه ناسپاسى كند پس البته خداوند بينياز از سپاس‌گزارى سپاس‌گزاران ميباشد.

حميد: ستوده است بر افعال خود و بعضى گويند كه يعنى خداوند استحقاق و