(وَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ‌): تا بجوئيد و با حركت كشتى و مسافرت دريا و ديگر آمدن باران و روئيدن گياه و مزارع از فضل پروردگار بهره‌مند شويد.

(وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ‌): و تا شايد شكرانه نعمتهاى خداوند بجاى آوريد.- و ذكر «لعلكم» در اينجا بعنوان دلجويى و دعوت بشكر گزارى است مانند آيه شريفه‌(مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً) كيست كه با كمكهاى خود بخدا قرضى نيكو دهد.

و سپس براى آرامش و نوازش روح پيامبر ميفرمايد:

(وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ رُسُلًا إِلى‌ قَوْمِهِمْ فَجاؤُهُمْ بِالْبَيِّناتِ‌): و البته تحقيقاً پيش از تو اى محمد 6 پيامبرانى فرستاديم بسوى ملتهاى آنان پس با دليلها و معجزه‌هاى روشنى آمدند.

(فَانْتَقَمْنا مِنَ‌ الَّذِينَ أَجْرَمُوا): در اينجا تقديرى در كلام است و در اصل «فكذبوهم و جحدوا بآياتنا فاستحقوا العذاب» يعنى پس ملتهاى آنان انكارشان نموده و نشانهاى ما را نيز انكار كردند و بالنتيجه مستحق عذاب شده و از ملت مجرم و گناه كار انتقام گرفتيم.

(وَ كانَ حَقًّا عَلَيْنا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ‌): و بر ما لازم است كه مؤمنين را يارى كنيم و مقصود رنجها و عذاب را از آنان دور و بر دشمنان غالب مى‌سازيم.

«ام درداء» از رسول خدا 6 روايت كند كه حضرت فرمود: هيچ انسانى نيست كه عرض و ناموس مسلمان ديگرى را حفظ كند مگر آنكه خداوند در قيامت آتش دوزخ را از او حفظ خواهد كرد و سپس اين آيه قرائت فرمود( وَ كانَ حَقًّا عَلَيْنا نَصْرُ- الْمُؤْمِنِينَ.)

(اللَّهُ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّياحَ فَتُثِيرُ سَحاباً): خدا است كه مى‌فرستد باد را تا بر انگيزد ابر را و در اينجا آنچه را كه قبلا بطور اجمال فرموده تفصيلا بيان ميكند.

(فَيَبْسُطُهُ فِي السَّماءِ كَيْفَ يَشاءُ): پس پهن كند ابر را خداوند در آسمان بهر- گونه كه خواهد باندازه يك روز راه پيمايى يا بيشتر و بهر طرف كه او بخواهد از جهات چهارگانه ابر حركت ميكند و بآن مكان و شهر كه منظور پروردگار است ميرسد.