مرتب بين آنان ميرفتم و غذا ميخواستم آن قدر معطل كردند تا اينكه تاريكى شب فرا رسيده و با سفيدى روز بهم پيوسته شد آن وقت ظرف شيرى آوردند هرگز تو گرگ را ديده‌اى كه رنگش خاكسترى است آنان هم در ظرف شير بس آب ريخته بودند همان رنگ گرگ را داشت.

كه در شعر «هل رايت الذئب» جمله مستقل و در معنى صفت براى «ضيح» بوده و در تقدير «بضيح يشبه لونه لون الذئب» ميباشد.

مقصود:

چون در گذشته خداوند وعده و وعيدها نسبت به پاداش عمل داده بود گويا شخصى پرسش كند چه باعث ميشود كه خداوند پاداشهاى خير ميدهد؟ در جواب گفته شود علت عبادت پروردگار است و حقيقت عبادت شناخت او و حقيقت شناخت او در اعمال انسان ظاهر ميشود.

سپس ميفرمايد:

(وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ يُرْسِلَ الرِّياحَ مُبَشِّراتٍ‌): و از كارهايى كه دليل بر وجود و قدرت پروردگار است اينست كه او ميفرستد بادها را تا بشارت به آمدن باران ميدهد زيرا آمدن بادهاى تند حكايت از تغيير هوا و آمدن ابرهاى باردار ميكند و مقصود از فرستادن بادها حركت دادن آنها بجهات چهارگانه كه گاهى از جنوب بشمال و يا از مغرب بمشرق و گاهى بعكس خواهد بود بر اساس آنچه را كه خدا مصلحت ميداند.

(وَ لِيُذِيقَكُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ‌): و تا آنكه برساند بشما از رحمت و نعمت خويش و آن باران آسمان است و مجموع كلام در تقدير چنين است كه باد را براى بشارت و رسانيدن رحمت ميفرستد.

(وَ لِتَجْرِيَ الْفُلْكُ بِأَمْرِهِ‌): و تا آنكه بحركت در آيد كشتى دريا- با وزش باد و حركت بادبانها تا كشتى حركت كند- بامر پروردگار جهان.