«تصبحون» اصباح در مقابل امساء بوده و بمعنى ورود در صبح است. يعنى وقت طلوع فجر صادق.

و تنها خداوند استحقاق مدح و ثناء را دارد چه در آسمانها و چه در زمين زيرا او نعمت‌ها را عنايت فرموده است.

«عشيا» وقت عشى يعنى شامگاهان.

(حِينَ تُظْهِرُونَ) هنگام ظهر كه نصف روز است.

و از اينكه خداوند براى تسبيح اوقات مذكور را مخصوصاً ياد نموده براى آنست كه اوقات تجديد نعمت پروردگار بوده و نعمتى چون روز تمام گشته و با غروب آفتاب شب كه زمان آسايش است سر رسيده. و بر اساس وقتى كه مؤمنين از دنيا فارق شده و در آخرت وارد بهشت پروردگار ميشوند بهنگام اين انتقال حمد پروردگار و تسبيح او مينمايند(وَ آخِرُ دَعْواهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ).

و بعضى گويند آيه مذكور دلالت بر اوقات نمازهاى پنجگانه دارد زيرا(حِينَ تُمْسُونَ) بر نماز مغرب و عشاء و(حِينَ تُصْبِحُونَ) بر نماز صبح و «عشيا» بر نماز عصر و(حِينَ تُظْهِرُونَ) بر نماز ظهر دلالت مينمايد. و البته اين تفسير بهتر و با اوقات نماز كه وقت ذكر است مناسب‌تر بنظر ميرسد.

(يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ يُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِ‌): خارج كند زنده را از مرده و مرده را از زنده يعنى انسان متحرك زنده را از نطفه آفريده و نطفه بى جان را از انسان با اراده بيرون كشيده است و اين تفسير بنا بقول «ابن عباس و ابن مسعود» است لكن بعضى گفته‌اند كه مقصود فرزند مسلمان از نطفه پدرى كافر و فرزندى كافر از نطفه پدرى مسلمان پديد آيد و در گذشته همين قول را از «مجاهد» روايت نموديم.

(وَ يُحْيِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها): و با روئيدن گياهان زمين را زنده كند پس از مردن و خشكيده شدنش.

(وَ كَذلِكَ تُخْرَجُونَ‌): و همانگونه كه زمين مرده را زنده ميكند شما انسانها در قيامت از زمين بيرون كشيده شده و از قبرها خارج ميگرديد (زيرا خداوند شما