جارى است.

در اينوقت مردى سؤال كرد يا رسول اللَّه 6 من آواز را دوست دارم آيا برايم در بهشت آواز زيبا وجود دارد؟ پيامبر 6 پاسخ داد آرى، خداوند بدرختى كه در بهشت است دستور داده تا براى عبادت‌گذاران كه بياد خدا مشغولند، بنوازد، پس (با حركت مخصوص شاخه‌هاى درخت) چنان صداى موزونى در تسبيح پروردگار از او بگوش مردم برسد كه تا كنون نشنيده باشند.

سپس خداوند از وضع كافران خبر ميدهد و ميفرمايد:

(وَ أَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا وَ كَذَّبُوا بِآياتِنا وَ لِقاءِ الْآخِرَةِ): و اما آنان كه كافر شدند و تكذيب دلائل- توحيد و خداوندى- ما را نموده و بروز قيامت انكار ورزيدند.

(فَأُولئِكَ فِي الْعَذابِ مُحْضَرُونَ‌): پس ايشان در عذاب احضار شده و قرار گرفته باشند، و لفظ «احضار» تنها در مواردى استعمال ميشود كه انسان را با اكراه بآنجا برده باشند چنان كه گويند مجرم را بدادگاه حاضر نمودند و يا گويند او بپيشگاه مرگ حاضر شد.

سپس خداوند آنچه كه انسان را بسوى بهشت ميبرد ياد فرموده بقولش:

(فَسُبْحانَ اللَّهِ حِينَ تُمْسُونَ وَ حِينَ تُصْبِحُونَ وَ لَهُ الْحَمْدُ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ عَشِيًّا وَ حِينَ تُظْهِرُونَ‌): پس منزه ميباشد خداوند هنگامى كه شام كنيد و صبح نمائيد و براى او حمد و سپاس است چه در آسمانها و زمين و چه شامگاهان و هنگامى كه بظهر در آئيد.

و البته اين جمله اگر چه بظاهر بشكل خبر استعمال شده ولى در حقيقت در معنى امر است و مقصود آنست كه حتماً بايد- براى رسيدن به بهشت- پروردگار را تسبيح نموده و از آنچه شايسته مقام او نباشد منزه بدانيد و با صفات عظمت او را ياد نمائيد.

«تمسون» امساء بمعنى داخل شدن در شب است.