عثمان زاهد و او از ابو الحسن على بن بندار و او از جعفر بن محمد بن حسن قربانى و او از سليمان بن عبد الرحمن دمشقى و او از خالد بن يزيد بن ابى مالك از پدرش و او از خالد بن معدان از ابى امامة الباهلى» از رسول خدا 6 نقل نموده كه حضرت فرمود: هيچ بنده‌اى نيست- كه در بهشت- برود مگر در كنار او دو حور العين بهشتى مى‌نشينند و با بهترين صورت براى او نغمه سرايى نموده به بهترين صدايى كه جن و انس شنيده باشند و اين نغمه‌ها به ساز و طنبور شيطانى نيست بلكه بالفاظ حمد و بزرگداشت پروردگار عالم است.

«ابى الدرداء» از رسول خدا 6 روايت كند كه حضرتش از بهشت و نعمتها و حوريان بهشتى سخن ميفرمود، از بين جمعيت عربى خود را جمع و جور كرد و روى دو زانو نشست عرض كرد يا رسول اللَّه 6 آيا از شنيدنيها هم در بهشت وجود دارد؟

- البته مقصودش نغمه‌سرايى بود-.

پيامبر 6 پاسخ فرمود: آرى، در بهشت نهرى وجود دارد كه (در كنارش) دختران بكر دور از هر غم و غصه‌اى به نغمه‌سرايى و آوازى كه گوشها هرگز نشنيده باشد مشغولند و اين از بهترين نعمت‌هاى بهشت است. در اينجا راوى از ابى درداء پرسيد بچه نغمه‌سرايى كنند؟ پاسخ داد به تسبيح و الفاظ تعظيم پروردگار.

«ابراهيم» گويد: در بهشت درختهايى غرس شده و بشاخه‌هاى آن زنگ‌هايى از نقره آويزان است، هر زمان كه بهشتيان خواسته باشند آواز و صداى خوشى بشنوند، خداوند از زير عرش بادى خلق نموده و بر آن درختان مى‌وزد و زنگ‌ها را بصدا در ميآورد اما آن چنان صدايش دلنشين و طرب انگيز است كه اگر بگوش مردم دنيا برسد از طرب و شادى مى‌ميرند. البته اين حديث در اكثر نسخه‌ها موجود است ولى در بعضى از نسخه‌ها ذكر نشده.

«ابى هريره» از رسول خدا 6 روايت كند كه حضرت فرمود: بهشت صد درجه (طبقه) بوده و بين هر يك بمقدار زمين تا آسمان فاصله موجود است، بالاترين درجه‌اش را فردوس و وسط را محله گويند و از آنجا رودهاى روان (بتمام بهشت)