ترجمه:

خداوند آغاز مى‌نمايد آفرينش را پس باز ميگرداند (بعد مرگ هم و، سپس بسوى او بازگشت مينمائيد. و روزى كه بپا شود قيامت مأيوس ميشوند كافران. و نخواهد بود براى ايشان از شركاء (بت‌ها) يشان شفاعت كننده‌گانى و ايشان به شركائشان كافر شوند. و روزى كه بپا شود قيامت در آن روز (مؤمنين از كافرين) جدا شوند.

پس آنان كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته انجام دادند ايشان در بهشت شادمانند. و اما آنان كه كافر شده و تكذيب نمودند آيت‌هاى ما و رسيدن به آخرت (روز بازپسين) را ايشان در عذاب احضار شدگانند. پس منزه است خداوند هنگامى كه شام كنيد و هنگامى كه صبح نمائيد. و تنها براى او است سپاس در آسمانها و زمين و شامگاهان و هنگامى كه ظهر مينمائيد. بيرون آورد زنده را از مرده و بيرون آورد مرده را از زنده، و زنده كند زمين را پس از مردنش و اينچنين (براى حساب قيامت از زمين) بيرون ميشوند. و از نشانه‌هاى وجود او آنست كه شما را از خاك آفريده سپس شما افراد بشرى (انسانهايى) بروى زمين پراكنده مى‌باشيد.

قرائت:

ترجعون: ابو عمرو، و أوقيه، و سهل «يرجعون» با ياء خوانده‌اند و از حماد و يحيى مختلف نقل شده است و ديگر قراء آن را با تاء «ترجعون» خوانده‌اند.

و كذلك تخرجون: «حمزة» و «كسايى» آن را بفتح «تاء» و ديگران بضم آن و فتح «راء» قرائت نموده، و گذشته از اين بعضى آن را يخرجون استعمال كرده‌اند.

حين تمسون: «عكرمه» در قرائت بسيار كمى آن را «حيناً تمسون و حيناً تصبحون» استعمال كرده است.

دليل:

ترجعون: «ابو على» گويد دليل قرائت «يرجعون» اينست كه چون جمله قبل بحال غياب خوانده شده لذا او هم بطور غايب خوانده ميشود و نظر به اينكه «خلق» لفظاً مفرد ولى در معنى جمع و بمعنى مخلوقون است لذا بعد از او «يعيد»