ترجمه:

و به جستجوى مرغ پرداخته، گفت: چرا هدهد را نميبينم؟ بلكه او از غائبان است. به سختى عذابش ميكنم يا او را سر مى‌برم يا اينكه دليل آشكارى برايم بياورد. سليمان مدت كوتاهى صبر كرد و هدهد گفت: به چيزى اطلاع يافته‌ام كه از آن بى‌اطلاعى و از شهر سبا خبر قطعى برايت آورده‌ام. زنى ديدم كه بر آنها حكم ميراند و از هر چيزى به او داده شده بود و تختى عظيم داشت. خودش و قومش را ديدم كه سجده خورشيد ميكردند و شيطان اعمالشان را برايشان زينت داده و از راه راست باز داشته بود و هدايت نيافته بودند، تا براى خداوندى سجده كنند كه چيزهاى مخفى را در آسمانها و زمين بيرون مى‌آورد و ميداند آنچه را مخفى ميداريد و آشكار ميكنيد. خدايى كه خداى عرش عظيم است و جز او خدايى نيست.

قرائت:

لياتينى: ابن كثير به دو نون خوانده است ولى ديگران بيك نون و حذف نون ديگر بخاطر اين است كه چند نون اجتماع نكنند.

مكث: عاصم و يعقوب بفتح كاف و ديگران بضم خوانده‌اند و هر دو يكى است.

من سبا: ابو عمرو و ابن كثير بفتح همزه و ابن كثير بدون همزه و ديگران به جر همزه خوانده‌اند.

الا يسجدوا: ابو جعفر و كسايى و يعقوب به تخفيف لام و ديگران به تشديد خوانده‌اند. بنا بر قرائت اول به معنى «الا يا قوم اسجدوا» است كه نمونه‌هايى هم در زبان عرب دارد. مثل:

گفت: هان، بشنو تا پندت دهم. گفتم: بگو كه مى‌شنوم.

تخفون و تعلنون: عاصم به تاء و ديگران به ياء خوانده‌اند.

اعراب:

(لا أَرَى‌): حال.