بجاى آورم.

نعمتهايى كه به سليمان داده شده، دانستن سخن مور و شنيدن آن از راه دور و نبوت و ملك است و نعمتهايى كه به پدرش داده شده، اين است كه به او نبوت داده و آهن را در دستش نرم كرده و نعمتهايى كه بمادرش داده اين است كه او را همسر داوود كرده بود و ...

همه اينها نعمتهاى خدا هستند و شكر آنها لازم است.

(وَ أَنْ أَعْمَلَ صالِحاً تَرْضاهُ‌): خدايا مرا توفيقى ده كه كارهايى كنم كه مورد پسند تو باشد.

(وَ أَدْخِلْنِي بِرَحْمَتِكَ فِي عِبادِكَ الصَّالِحِينَ‌): و برحمت خويش مرا داخل بندگان صالحت گردان.

ابن عباس گويد: منظور از بندگان صالح، ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و پيامبران بعد از آنهاست. سليمان از خدا مسألت ميكند كه در زمره آنها قرارش دهد.

ابن زيد گويد: يعنى مرا با بندگان صالح خودت قرار ده.

زجاج گويد: در اينجا براى موران لفظ «ادخلوا» بكار رفته. زيرا به منزله آدميان شمرده شده‌اند و مثل آنها سخن گفته‌اند و الا به چيزهاى غير عاقل «ادخلى» گفته مى‌شود.

در روايت است كه مور سليمان به بزرگى گرگها و سگها بودند.