برخى گويند: يعنى مبارك است كسى كه در طلب آتش است و فرشتگانى كه در اطراف آتشند، اين هم تحيتى است از جانب خداوند براى موسى. هم چنان كه بزبان فرشتگان ابراهيم را مورد تحيت خود قرار داده، فرمود:(رَحْمَتُ اللَّهِ وَ بَرَكاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ) (هود 73) سپس در تنزيه ذات خود مى‌فرمايد:

(وَ سُبْحانَ اللَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ‌): خداوند عالم از آنچه لايق عظمتش نيست پاك و منزه است. يعنى جسم نيست كه مكان بخواهد و عرض نيست كه نيازمند محل باشد يا تكلم او بوسيله آلتى باشد.

سپس در باره صفات خود بموسى ميفرمايد:

(يا مُوسى‌ إِنَّهُ أَنَا اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ‌): اى موسى، كسى كه با تو سخن ميگويد، خداوند قادرى است كه هرگز مغلوب نميشود و هيچ چيز براى او ممتنع نيست و در كارها و تدابير خود حكيم است.

سپس آيتى به او نشان ميدهد كه بوسيله آن صحت نداء را درك كند. از اينرو ميفرمايد:

(وَ أَلْقِ عَصاكَ‌): عصايت را بيفكن. موسى امتثال امر كرد و عصا را افكند.

(فَلَمَّا رَآها تَهْتَزُّ كَأَنَّها جَانٌّ وَلَّى مُدْبِراً وَ لَمْ يُعَقِّبْ‌): همين كه او را همچون مارى ديد كه به سرعت حركت ميكند و مى‌جنبد، ترسيد و عقب رفت و برنگشت و به عقب نشينى خود ادامه داد.

علت تشبيه به «جان» (مار كوچك) سرعت حركت است. يعنى با اينكه عصا بصورت اژدهاى مخوفى در آمده بود مع الوصف در حركت و جست و خيز و پيچ و تاب همچون مار تير بود.

برخى گفته‌اند: در اينجا عصا بصورت همان مار كوچك در آمد و در برابر فرعون بصورت اژدها.

در اين هنگام خداوند متعال به او فرمود: