كناره گيرى ميكنيد؟

زوج و زوجه، همسر شرعى انسان است. چنان كه مى‌فرمايد:(اسْكُنْ أَنْتَ وَ زَوْجُكَ الْجَنَّةَ) (تو و همسرت ساكن بهشت شويد: بقره 35)( بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ عادُونَ‌): شما مردمى هستيد كه از حلال به حرام تجاوز كرده‌ايد.

(قالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ‌): گفتند اگر دست برندارى اى لوط تو را اخراج خواهيم كرد.

(قالَ إِنِّي لِعَمَلِكُمْ مِنَ الْقالِينَ‌): لوط فرمود من دشمن كارهاى شما هستم.

سپس لوط در باره ايشان نفرين كرده گويد:

(رَبِّ نَجِّنِي وَ أَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ‌): خدايا، مرا و خاندانم را از عاقبت كردار ايشان نجات ده. عاقبت كردار ايشان، چيزى جز عذاب نيست.

خداوند دعاى لوط را مستجاب كرده، مى‌فرمايد:

(فَنَجَّيْناهُ وَ أَهْلَهُ أَجْمَعِينَ‌): لوط و خاندانش را از عذابى كه بر قوم واقع شد، يا از عملى كه آنها انجام ميدادند، نجات داديم.

بديهى است كه وقتى از خود عمل نجات يابند، از كيفر آن نيز نجات پيدا ميكنند.

(إِلَّا عَجُوزاً فِي الْغابِرِينَ‌): به جز پير زنى كه همسر لوط بود، او هلاك شد، زيرا اهل فساد را مطلع كرد كه لوط مهمانهايى به خانه آورده است.

اين پير زن در شهر ماند و با ساير مردم به سنگباران آسمانى بهلاكت رسيد.

(ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ‌): آن گاه بقيه را به زمين فرو برديم.

بعضى گويند: يعنى زمين شهر را زير و زبر كرديم. اما آن كسانى كه در شهر نبودند بوسيله سنگباران به هلاكت رسانديم.

(وَ أَمْطَرْنا عَلَيْهِمْ مَطَراً فَساءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِينَ‌): و بر آنها باران باريديم و چه دشوار و ناگوار است بارانى كه بر مردم كافر بارد.

(إِنَّ فِي ذلِكَ‌ ... لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ‌): اين قسمت تفسير شده است.