قرائت:

فارهين: كوفيان و شاميان بدون الف و ديگران با الف خوانده‌اند. بنا بر قرائت اول معنى مهارت و بنا بر قرائت ثانى، معنى طغيان و اعتماد به نفس را ميدهد.

بعضى هر دو را بيك معنى گرفته‌اند.

لغت:

هضيم: لطيف مسحر: كسى كه چند بار مسحور شده باشد.

شرب: بهره‌اى از آب سوء: بدى عقر: قطع قسمتى از بدن كه هر گاه زياد باشد موجب مرگ مى‌شود.

مقصود:

اكنون خداوند در باره قوم ثمود مى‌گويد:

(كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ‌ ... إِلَّا عَلى‌ رَبِّ الْعالَمِينَ‌): اين قسمت در همين سوره تفسير شده است.

(أَ تُتْرَكُونَ فِي ما هاهُنا آمِنِينَ‌): آيا گمان ميكنيد كه در نيكيهايى كه خدا در اين جهان به شما داده است ميمانيد و گرفتار مرگ و عذاب نمى‌شويد؟

در حقيقت اين جمله خبر از اين است كه نعمتهاى آنها دوام نمى‌پذيرد و سر انجام از آنها سلب مى‌شود.

سپس بذكر آن نعمتها پرداخته، مى‌فرمايد:

(فِي جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ وَ زُرُوعٍ وَ نَخْلٍ طَلْعُها هَضِيمٌ‌): در باغهاى انبوه از درخت و چشمه‌هاى جارى و زراعتها و نخلهايى كه طلع آن رسيده و پخته است. عكرمه گويد: يعنى طلع آنها تر و نرم است. برخى گويند: يعنى طلع آن لاغر است. و بعضى گويند: يعنى اگر به طلع آن دست زده شود متلاشى مى‌شود. حسن گويد: يعنى در داخل آن هسته نيست.