(وَ قالَ فِرْعَوْنُ يا أَيُّهَا الْمَلَأُ ما عَلِمْتُ لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرِي‌): فرعون بمنظور انكار آيات و معجزات موسى به بزرگان و سران قوم خود گفت: من خدايى جز خودم براى شما سراغ ندارم.

(فَأَوْقِدْ لِي يا هامانُ عَلَى الطِّينِ فَاجْعَلْ لِي صَرْحاً): اى هامان، آتشى براى من بر خاك بيفروز و آجر تهيه كن و براى من قصرى بلند بساز.

گويند: اول كسى كه آجر ساخت، فرعون بود.

(لَعَلِّي أَطَّلِعُ إِلى‌ إِلهِ مُوسى‌): شايد بر فراز آن قصر روم و از آنجا بحال خداى موسى آگاهى يابم.

اين جمله را فرعون بمنظور فريباندن مردم گفته، ميخواهد وانمود كند كه خداى موسى هم مانند خودش محتاج مكان و جهت است.

(وَ إِنِّي لَأَظُنُّهُ مِنَ الْكاذِبِينَ‌): گمان من اين است كه موسى دروغ ميگويد و خدايى غير من نيست كه او رسولش باشد.

(وَ اسْتَكْبَرَ هُوَ وَ جُنُودُهُ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِ‌): فرعون و لشكريانش در روى زمين از حد خود فراتر رفتند و به ظلم و باطل دست گشودند و از قبول حق و پيروى جناب موسى (ع) خوددارى كردند.

(وَ ظَنُّوا أَنَّهُمْ إِلَيْنا لا يُرْجَعُونَ‌): گمان آنها اين بود كه معاد و قيامت قابل انكار است و بسوى ما آورده نميشوند.

(فَأَخَذْناهُ وَ جُنُودَهُ فَنَبَذْناهُمْ فِي الْيَمِ‌): سرانجام فرعون و لشكريانش را گرفتار كيفر كرديم و آنها را در درياى نيل انداخته، دچار هلاكت كرديم.

برخى گفته‌اند: اين دريا در خارج از مصر و نامش اساف بود.

(فَانْظُرْ كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الظَّالِمِينَ‌): با چشم دل بنگر و تدبر كن كه چگونه فرعون و قومش را از ديارشان خارج و هلاك كرديم.

(وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ): اين جمله نياز به توضيح دارد. زيرا ظاهر آن مى‌رساند كه خداوند همانطورى كه انبياء را پيشوايان حقيقت و راستى و هدايت‌