است كه به او گفته مى‌شود:

(اسْلُكْ يَدَكَ فِي جَيْبِكَ تَخْرُجْ بَيْضاءَ مِنْ غَيْرِ سُوءٍ): دستت را در گريبانت كن تا بدون هيچگونه پيسى و عيب خارج گردد.

(وَ اضْمُمْ إِلَيْكَ جَناحَكَ مِنَ الرَّهْبِ‌): و دستت را بواسطه ترسى كه عارضت شده است بر سينه بچسبان تا ترست برداشته شود.

مقصود اين است كه موسى دستش را به امر خداوند بر سينه بچسباند تا ترسى كه از ديدن مار پيدا كرده بود، بر طرف شود.

برخى گفته‌اند: مقصود اين است كه موسى به اجراء فرمان خداوند مصمم‌تر و جدى‌تر شود و ترس و وحشت او را دچار سستى نگرداند. نه اينكه دستش را بر روى سينه بگذارد. بلكه پايدارى و استقامت ورزد. بهمين جهت است كه گاهى مقصود از «دستها» خود شخص است. مثل: «لبيك و الخير بين يديك» كه مقصود اين نيست كه خير بين دو دست تست. بلكه منظور اين است كه خير پيش تست و مثل: