(قالُوا نَحْنُ أُولُوا قُوَّةٍ وَ أُولُوا بَأْسٍ شَدِيدٍ): آنها در جوابش گفتند: ما از نظر قدرت و نيرو و شجاعت كمبودى نداريم.

(وَ الْأَمْرُ إِلَيْكِ فَانْظُرِي ما ذا تَأْمُرِينَ‌): و فرمان جنگ و صلح بدست تست.

ببين چه دستور ميدهى تا ما عمل كنيم. اگر نظر تو صلح باشد صلح مى‌كنيم و اگر نظرت جنگ باشد مى‌جنگيم.

(قالَتْ إِنَّ الْمُلُوكَ إِذا دَخَلُوا قَرْيَةً أَفْسَدُوها): بلقيس در پاسخ آنها گفت:

هر گاه ملوك بوسيله جنگ بر شهرى دست يابند، دست بويرانى و تخريب مى‌زنند.

(وَ جَعَلُوا أَعِزَّةَ أَهْلِها أَذِلَّةً): و براى اينكه بر اوضاع شهر مسلط شوند، بزرگان شهر را مورد اهانت قرار ميدهند.

(وَ كَذلِكَ‌ يَفْعَلُونَ‌): آنچه بلقيس بيان كرد، مورد تصديق و تأييد خداوند قرار گرفته، مى‌فرمايد: همانطورى كه بلقيس گفت، صحيح است و چنين مى‌كنند.

برخى گويند: اين قسمت هم تتمه گفتار بلقيس است و اتصال به سابق دارد[1].

(وَ إِنِّي مُرْسِلَةٌ إِلَيْهِمْ بِهَدِيَّةٍ فَناظِرَةٌ بِمَ يَرْجِعُ الْمُرْسَلُونَ‌): من هديه‌اى بسوى سليمان مى‌فرستم و منتظرم ببينم اين هديه مورد قبول ايشان واقع مى‌شود يا نه؟ بلقيس ميدانست كه هدايا در روح زمامداران اثر فراوان دارد. به اين وسيله ميخواست بداند آيا سليمان پيامبر است يا پادشاه؟ اگر پيامبر است هديه را نميپذيرد و اگر ملك است هديه را مى‌پذيرد.

در باره اينكه هديه چه بود اختلاف است. برخى گفتند: غلامان و كنيزانى بيك لباس بودند بطورى كه معلوم نميشد كدام مرد است و كدام زن؟ و برخى‌

[1]- ظاهراً بايد از بيان خود بلقيس باشد. زيرا بلقيس نسبت افساد به ملوك داده و به سليمان به نظر يك ملك مفسد مى‌نگرد نه يك نبى مصلح و اگر اين قسمت از بلقيس نباشد، معنى كلام اين است كه سليمان بعنوان يك ملك مفسد مورد امضاء قرآن كريم قرار گرفته است و حال آنكه هيچوقت قرآن كريم پيامبرى را مظهر فساد معرفى نميكند و واقع امر هم همين است كه پيامبران مصلح مى‌باشند نه مفسد.