(وَ لا يَتَساءَلُونَ‌): در آن روز از حال و سرگذشت يكديگر سؤال نميكنند، حال آنكه در دنيا سؤال ميكردند.

برخى گويند: يعنى كسى از كسى تقاضا نميكند كه بار گناه را از دوشش بردارد.

ميان اين آيه و آيه:(فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلى‌ بَعْضٍ يَتَساءَلُونَ) (در آن روز بيكديگر روى آورده، از يكديگر پرسش ميكنند: صافات 50) منافاتى نيست. زيرا قيامت داراى حالات و مواقفى است. در بعضى از حالات، آن چنان بخود مشغولند كه از يكديگر سؤال نميكنند و در برخى از حالات چنين نيست.

برخى گويند: تنها در وقت وارد شدن در بهشت است كه سؤال ميكنند و بنا بر اين فقط آن دسته كه اهل بهشتند، سؤال ميكنند. بخاطر اينكه دچار ترس نشده‌اند.

(فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوازِينُهُ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ‌): آنها كه ميزانهايشان بوسيله طاعات سنگينى مى‌كند، اهل نجات و رستگارند.

(وَ مَنْ خَفَّتْ مَوازِينُهُ فَأُولئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فِي جَهَنَّمَ خالِدُونَ‌):

و آنها كه ميزانهايشان از طاعات سبك است، بخود ضرر زده، عبوس و گرفته، گرفتار جهنمند.

(تَلْفَحُ وُجُوهَهُمُ النَّارُ وَ هُمْ فِيها كالِحُونَ‌): در حالى كه ميرسد بچهره‌هاى دوزخيان (شعله) آتش و ايشان در آنجا لبهاشان جمع شود و دندانهايشان پديد آيد.

برخى گويند: يعنى مثل اينكه سرهاى ايشان پخته شده باشد، لبها جمع شده و دندانها آشكار گشته است.

(أَ لَمْ تَكُنْ آياتِي تُتْلى‌ عَلَيْكُمْ‌): آيا قرآن من و ديگر دلائل روشن و آشكار در دنيا براى شما خوانده نميشد؟

(فَكُنْتُمْ بِها تُكَذِّبُونَ‌): و شما آنها را تكذيب مى‌كرديد.

(قالُوا رَبَّنا غَلَبَتْ عَلَيْنا شِقْوَتُنا): گويند: خدايا بدبختى و زيانكارى دامنگير ما شده بود و گرفتار گناهانى شديم كه نتيجه‌اى جز بدبختى نداشتند.

(وَ كُنَّا قَوْماً ضالِّينَ‌): و مردمى بوديم دور و منحرف از حق و حقيقت.