[سوره الفرقان (25): آيات 71 تا 77]

(وَ مَنْ تابَ وَ عَمِلَ صالِحاً فَإِنَّهُ يَتُوبُ إِلَى اللَّهِ مَتاباً (71) وَ الَّذِينَ لا يَشْهَدُونَ الزُّورَ وَ إِذا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِراماً (72) وَ الَّذِينَ إِذا ذُكِّرُوا بِآياتِ رَبِّهِمْ لَمْ يَخِرُّوا عَلَيْها صُمًّا وَ عُمْياناً (73) وَ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّيَّاتِنا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقِينَ إِماماً (74) أُوْلئِكَ يُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِما صَبَرُوا وَ يُلَقَّوْنَ فِيها تَحِيَّةً وَ سَلاماً (75))

(خالِدِينَ فِيها حَسُنَتْ مُسْتَقَرًّا وَ مُقاماً (76) قُلْ ما يَعْبَؤُا بِكُمْ رَبِّي لَوْ لا دُعاؤُكُمْ فَقَدْ كَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ يَكُونُ لِزاماً (77))

ترجمه:

و كسى كه توبه و عمل صالح كند، به سوى خدا بازگشت مى‌كند. و كسانى كه در مجالس باطل حاضر نمى‌شوند و چون به لغو گذر كنند، بزرگوارانه مى‌گذرند و هنگامى كه به آيات خدا تذكر داده شوند، وضع كوران و كران ندارند. و مى‌گويند:

پروردگارا، از زنان و فرزندان ما، چشم روشنى بما عطا كن و ما را پيشواى پرهيزكاران گردان. به اينها بخاطر صبرشان بالاترين طبقه بهشت داده مى‌شود و در آنجا با تحيت‌