ترجمه:

بزرگ است خدايى كه در آسمان برجها قرار داد و در آن چراغى و ماهى نور- بخش آفريد، اوست كه شب و روز را جانشين يكديگر قرار داد، براى كسى كه بخواهد متذكر شود يا سپاسگزار باشد. بندگان خدا آنهايند كه در روى زمين با وقار راه مى‌روند و هر گاه جاهلان آنها را خطاب كنند، گويند: سلام. و آنها كه شب را به سجده و قيام در پيشگاه خدا ميگذرانند و آنها كه مى‌گويند: خدايا، عذاب جهنم را از ما بگردان كه عذاب آن هميشگى است. جهنم بد جايگاهى است. و آنها كه چون انفاق كنند، زياده روى و امساك نميكنند و انفاق آنها در حد ميانه اسراف و امساك است. و آنها كه با خدا، خداى ديگرى نميخوانند و نفسى را كه خدا حرام كرده، جز به حق نمى‌كشند و زنا نميكنند و كسى كه چنين كارى كند، كيفر مى‌بيند، روز قيامت عذابش دو چندان مى‌شود و با خوارى و بدبختى در آن جاودانند. مگر كسى كه توبه كند و ايمان آورد و كار صالح انجام دهد. اينان را خداوند گناهانشان به حسنات تبديل ميكند و خداوند آمرزگار و رحيم است.

قرائت:

سراجا: اهل كوفه- جز عاصم- «سُرجاً» خوانده‌اند. شاهد اين قرائت آيه‌(وَ لَقَدْ زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنْيا بِمَصابِيحَ) (ملك 5) است و مصابيح تشبيه به چراغها شده و شاهد قرائت ديگران «و جعل فيها سراجا» است (فرقان 61) يذكر: حمزه و خلف «يَذْكُرَ» خوانده‌اند.