سپس در مقام تبرئه معبودهاى ايشان مى‌فرمايد:

(فَقَدْ كَذَّبُوكُمْ بِما تَقُولُونَ‌): اكنون معبودها شما مشركين را تكذيب و گفتار شما را رد مى‌كنند. (بنا بر قرائت ياء يعنى آنها بگفتار خويش شما را تكذيب مى‌كنند.)( فَما تَسْتَطِيعُونَ صَرْفاً وَ لا نَصْراً): اكنون اين معبودهاى شما قادر نيستند كه عذاب را از شما دور كنند و شما را كمك دهند. (بنا بر قرائت تاء، يعنى شما نميتوانيد عذاب را از خود دور كنيد و خود را كمك دهيد.)( وَ مَنْ يَظْلِمْ مِنْكُمْ نُذِقْهُ عَذاباً كَبِيراً): كسى كه بوسيله شرك و ارتكاب گناه، ظلم كند، در آخرت او را عذابى سخت مى‌چشانيم. اكنون روى سخن به پيامبر است.

(وَ ما أَرْسَلْنا قَبْلَكَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا إِنَّهُمْ لَيَأْكُلُونَ الطَّعامَ وَ يَمْشُونَ فِي- الْأَسْواقِ‌): پيش از تو هم هر پيامبرى فرستاديم، غذا ميخورد و در بازارها راه مى‌رفت.

زجاج گويد: اين آيه پاسخ به ايراد آنهاست كه مى‌گفتند: چرا پيغمبر غذا ميخورد و در بازار راه مى‌رود؟ يعنى در جواب آنها بگو: پيامبران پيشين نيز چنين بوده‌اند.

(وَ جَعَلْنا بَعْضَكُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً): ما بعضى از شما را وسيله آزمايش بعضى قرار داده‌ايم. يعنى فقير به غنى امتحان مى‌شود. زيرا مى‌گويد: كاش خداوند مرا هم مثل او غنى كرده بود. و نابينا به بينا امتحان مى‌شود. زيرا مى‌گويد: كاش خدا مرا هم مثل او بينا كرده بود. همچنين بيمار به سالم. برخى گويند: منظور اين است كه مؤمنين فقير گرفتار استهزاء قريش مى‌شوند. زيرا قريش مى‌گفتند: اينها افراد پست و بردگانند كه به محمد ايمان آورده‌اند. اكنون خداوند به مؤمنين مى‌گويد:

(أَ تَصْبِرُونَ‌): آيا شما در برابر اين آزارها صبر مى‌كنيد؟

(وَ كانَ رَبُّكَ بَصِيراً): خداوند بصير است. شما صبر پيشه كنيد. در جاى ديگر در باره مؤمنين مى‌فرمايد:(إِنِّي جَزَيْتُهُمُ الْيَوْمَ بِما صَبَرُوا) (امروز آنها را بواسطه اينكه صبر كردند پاداش ميدهم: مؤمنون 111).