اعمال و سرانجام زندگى آنهاست؟

(لَهُمْ فِيها ما يَشاؤُنَ خالِدِينَ‌): منافع و لذات براى آنها در بهشت فراوان است و فنا نمى‌پذيرند.

(كانَ عَلى‌ رَبِّكَ وَعْداً مَسْؤُلًا): اين وعده‌اى است كه خدا داده و آنها از خدا درخواست كرده‌اند كه بوعده خود وفا كند و وفا كرده است. برخى گويند: يعنى فرشتگان از خداوند خواسته‌اند كه آنها را داخل بهشت كند و خدا هم وفا كرده است.

چنان كه مى‌فرمايد:(رَبَّنا وَ أَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدْتَهُمْ) (خدايا، آنها را داخل بهشت‌هايى كه آنها را وعده داده‌اى كن: غافر 8)( وَ يَوْمَ يَحْشُرُهُمْ وَ ما يَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ‌): روزى فرا مى‌رسد كه آنها را در صحراى محشر جمع مى‌كنيم و معبودهاى آنها يعنى عيسى و عزير و فرشتگان- و بقولى بتها- را مى‌آوريم.

(فَيَقُولُ أَ أَنْتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبادِي هؤُلاءِ أَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبِيلَ‌): در آن وقت خداوند به معبودهاى ايشان مى‌گويد: آيا شما اينها را گمراه كرديد يا خودشان گمراه شدند؟

(قالُوا سُبْحانَكَ ما كانَ يَنْبَغِي لَنا أَنْ نَتَّخِذَ مِنْ دُونِكَ مِنْ أَوْلِياءَ): در جواب گويند: تو از داشتن شريك منزهى، براى ما سزاوار نبود كه با دشمنان تو دوستى كنيم. بلكه تو ولى مايى. برخى گويند: يعنى براى ما و پرستندگان سزاوار نبود كه به پرستش جز تو دعوت كنيم و اگر ما چنين كارى ميكرديم، با آنها طريق دوستى سپرده بوديم ولى ما با كسانى كه در برابر تو كفر مى‌ورزند، طريق دوستى نمى‌سپريم.

(وَ لكِنْ مَتَّعْتَهُمْ وَ آباءَهُمْ حَتَّى نَسُوا الذِّكْرَ): ولى تو بعد از رحلت پيامبران عمر آنها را طولانى كردى و مال و اولاد آنها را بسيار كردى تا كتاب ترا فراموش كردند و پشت سر انداختند.

(وَ كانُوا قَوْماً بُوراً): و اينها مردمى هلاك شونده و فاسد بودند.