بگيرند. همانطورى كه ساير بزرگسالان آزاد اجازه مى‌گرفتند.

(كَذلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آياتِهِ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ‌): خداوند همانطور كه دستور خود را در اين آيه براى شما بيان كرد، دستورات ديگر خود را نيز بيان ميكند و خداوند دانا و حكيم است. سعيد بن مسيب گويد: منظور اين است كه انسان بايد از مادر خود اجازه بگيرد.

(وَ الْقَواعِدُ مِنَ النِّساءِ اللَّاتِي لا يَرْجُونَ نِكاحاً فَلَيْسَ عَلَيْهِنَّ جُناحٌ أَنْ يَضَعْنَ ثِيابَهُنَ‌): زنان پيرى كه باز نشسته شده و در معرض زناشويى نيستند و كسى به آنها رغبت ندارد. مى‌توانند روسرى خود را بردارند.

برخى گفته‌اند: يعنى حائض نمى‌شوند و بمرحله‌اى رسيده‌اند كه طمعى به ازدواج ندارند و بخاطر پيرى مردها به آنها بى‌رغبت هستند.

برخى گفته‌اند: اينها مى‌توانند روسرى و عبا را از خود بردارند. اما برخى گفته‌اند: اينها فقط مى‌توانند آنچه را بر روسرى مى‌اندازند بردارند و بدون پوشيدن دست و صورت، در ميان مردان اجنبى بنشينند.

(غَيْرَ مُتَبَرِّجاتٍ بِزِينَةٍ): به شرطى كه از كنار گذاشتن روسرى- يا هر چيز ديگر- قصد آنها جلوه‌گرى و دلربايى نباشد. بلكه قصد آنها اين باشد كه خود را از قيود آزاد سازند. بديهى است كه جلوه‌گرى و دلربايى هم بر پيران حرام است و هم بر جوانان. در خصوص زنان جوان دستور اين است كه از برداشتن روسرى خوددارى كنند و از روسريهاى ضخيم استفاده كنند تا به هيچ وجه بدن آنها نمايان نشود. در روايت است كه پيامبر فرمود: شوهر به بدن زن و برادر و فرزند به زير پوش زن، نگاه ميكنند. اما در برابر نامحرم بايد چهار لباس پوشيد: زير پوش، روسرى، پيراهن و لباس سر تا سرى (چادر).

(وَ أَنْ يَسْتَعْفِفْنَ خَيْرٌ لَهُنَّ وَ اللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ‌): پاكدامنى پير زنان و پوشيدن چادر از كنار گذاشتن آن براى ايشان بهتر است. اگر چه حرجى بر آنها نيست و خداوند سخن شما را مى‌شنود و به آنچه در دل داريد داناست.