ترجمه:

اى مردم مؤمن، بايد بردگان شما و كودكان در سه وقت از شما اذن بگيرند:

پيش از نماز بامداد و هنگام ظهر كه لباستان را كنار مى‌گذاريد و بعد از نماز عشاء.

اين سه وقت، براى شما عورتند. بعد از آن سه وقت بر شما و ايشان گناهى نيست. بعضى بر بعضى طواف ميكنيد. خداوند آيات خود را اينطور براى شما بيان ميكند و خداوند دانا و حكيم است و هنگامى كه كودكان شما به بلوغ رسيدند بايد اذن بگيرند.

همانطورى كه گذشتگان اذن ميگرفتند. اينطور خداوند آيات را براى شما بيان مى‌كند و خداوند دانا و حكيم است. زنان باز نشسته‌اى كه اميد زناشويى ندارند، گناهى برايشان نيست كه لباسهاى خود را بگذارند بدون اينكه آشكار كننده زينت باشند و پاكدامنى براى آنها بهتر است و خداوند شنوا و داناست.

قرائت:

ثلاث: كوفيان- بجز حفص- به نصب و ديگران به رفع خوانده‌اند. رفع بنا بر اين است كه خبر مبتداى محذوف باشد و نصب بنا بر اين است كه خبر از مبتداى محذوف باشد.

مقصود:

قبلا احكام مربوط به زن و مرد را بيان كرد. اكنون در باره يك مسأله مهم، مربوط به آمد و رفت غلامان و اطفال در خانه‌ها مى‌فرمايد:

(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِيَسْتَأْذِنْكُمُ الَّذِينَ مَلَكَتْ أَيْمانُكُمْ وَ الَّذِينَ لَمْ يَبْلُغُوا الْحُلُمَ مِنْكُمْ ثَلاثَ مَرَّاتٍ‌): اى مردم مؤمن غلامان و كنيزان و اطفال نابالغ خود را امر كنيد كه وقتى ميخواهند وارد اطاق خلوت شما شوند، از شما اذن بگيرند. برخى گفته‌اند:

تنها غلامان بايد اذن بگيرند نه كنيزان. از امام باقر و امام صادق (ع) نيز چنين روايت شده است. مقصود از كودك، بچه‌اى است كه عورت را تميز ميدهد. جبائى مى‌گويد:

اذن گرفتن در همه حال واجب است مگر براى بردگان و كودكان كه فقط در سه وقت واجب است.