شوند كه ميان آنها حكم كند، گروهى از آنها اعراض ميكنند. اگر حق براى آنها وقوع پيدا كند، با اعتقاد به آن روى آور مى‌شوند. آيا در دلشان مرض است يا شك دارند يا مى‌ترسند كه خدا و رسولش بر آنها ظلم كنند؟ بلكه اينان ستمكارانند.

گفتار مؤمنين اين است كه چون بسوى خدا و رسول دعوت شوند كه ميان آنها حكم كند، گويند: شنيديم و اطاعت كرديم و اينان رستگارانند و هر كس خدا و رسولش را اطاعت كند و از خدا بترسد و تقوى پيشه كند، رستگار است.

قرائت:

يتقه: ابو جعفر و قالون از نافع و يعقوب بكسر قاف و كسر هاء- بدون اشباع- و ابو عمرو و حمزه و ابو بكر به سكون قاف و كسر هاء- بى اشباع و ديگران به كسر قاف و كسر هاء- با اشباع- خوانده‌اند. عدم اشباع هاء بخاطر اين است كه كسره قاف پيش از هاء لازم نيست و مى‌تواند در حالت رفع پيش از هاء ياء در آيد. وجه سكون هاء اين است كه: ياء و واوى كه به آن وصل مى‌شود، زائد است. بنا بر اين ضمير مجرد از واو و ياء و بحسب اصل ساكن شده است.

ليحكم: ابو جعفر به صيغه مجهول خوانده است.

لغت:

اذعان: پذيرش سريع حيف: ستم فوز: بهره‌مند شدن از خير فراوان‌

شأن نزول:

گفته‌اند: آيه در باره مردى از منافقين نازل شده است كه ميان او و يك يهودى اختلافى بود. يهودى او را دعوت كرد كه براى داورى خدمت رسول خدا روند ولى منافق ميخواست كه پيش كعب بن اشرف روند.

بلخى گويد: عثمان از على (ع) زمينى خريده بود كه بواسطه بيرون آمدن سنگهايى از آن ميخواست رد كند. على (ع) قبول نكرد و فرمود: ميان من و تو پيامبر